Η 4η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών το 1983, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αφορμή υπήρξε η επιθετικότητα του ισραηλινού κράτους κατά μεγάλου αριθμού παιδιών παλαιστινιακής καταγωγής.
Μορφές παιδικής κακοποίησης
Παραμέληση. Υπάρχει όταν οι γονείς δεν παρέχουν την αναγκαία φροντίδα για την ασφάλεια και υγιή ανάπτυξη των παιδιών, είτε σκόπιμα είτε άθελά τους, τα παιδιά υφίστανται παραμέληση. Για παράδειγμα: α) όταν οι γονείς διώχνουν το παιδί από το σπίτι, όταν το στέλνουν να μείνει με άλλους για μεγάλο διάστημα, όταν το εγκαταλείπουν μόνο του έξω, όταν του αρνούνται ή καθυστερούν να του παρέχουν ιατρική βοήθεια, όταν το παραμελούν στην καθαριότητα, τροφή, ντύσιμο, όταν το αφήνουν μόνο στο σπίτι με κίνδυνο για ατύχημα. β) Όταν οι γονείς δεν νοιάζονται να μάθουν πού βρίσκεται το παιδί, όταν αδιαφορούν να το προστατέψουν από τη χρήση αλκοόλ/ναρκωτικών, όταν αδιαφορούν για παραβατικές συμπεριφορές του παιδιού, όταν δεν του παρέχουν κατάλληλο έπαινο, τρυφερότητα και υποστήριξη. γ) Όταν οι γονείς αρνούνται να παρακολουθήσει το παιδί την υποχρεωτική εκπαίδευση, όταν δεν του παρέχουν την αναγκαία ειδική εκπαιδευτική αγωγή.
Βία στο ζευγάρι. Τα παιδιά τραυματίζονται, απλώς και μόνο βλέποντας τον ένα γονέα να κακοποιείται από τον άλλον. Οι επιπτώσεις είναι το ίδιο σοβαρές σαν να είχε κακοποιηθεί το ίδιο το παιδί. Τα παιδιά τείνουν να πιστεύουν ότι η βία είναι δικό τους φταίξιμο: «Εγώ φταίω που οι γονείς μου τσακώνονται. Αν δεν είχα γεννηθεί όλα θα ήταν καλά». H βία μεταξύ των γονιών μπορεί να προκαλέσει στα παιδιά άγχος, υπερδιέγερση, κρίσεις πανικού, διαταραχή μετα-τραυματικού στρες, αδυναμία συγκέντρωσης, απώλεια προσοχής, πτώση της σχολικής επίδοσης, διαταραχές συμπεριφοράς παραβατικότητα. Τα παιδιά υποφέρουν από ανάμικτα συναισθήματα απέναντι στο γονιό δράστη: τον αγαπούν, αλλά ταυτόχρονα και τον μισούν που τον βλέπουν να πληγώνει τον άλλο γονιό με τέτοιο τρόπο. Να ακούτε τα παιδιά, να τους δίνετε το χώρο να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Μη βρίζετε το γονέα-δράστη. Μην αρνείστε στα παιδιά αυτά που ακούν, βλέπουν και νιώθουν. Δεν θα πρέπει ο γονιός-θύμα να χρησιμοποιεί τα παιδιά, ως εκμυστηρευτές του πόνου του και να στηριχτεί σε αυτά για συντροφιά και παρηγοριά.
- Κίνδυνοι στο διαδίκτυο. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν παράνομα εικόνες παιδικής πορνογραφίας. Σε αυτές τα παιδιά κακοποιούνται βάναυσα, ενώ οι παραγωγοί-διακινητές είναι συνήθως μορφωμένοι, οικογενειάρχες, υπεράνω κάθε υποψίας. Η θέαση των εικόνων συντηρεί το κύκλωμα της παιδικής πορνογραφίας και ενισχύει τις παιδοφιλικές τάσεις του χρήστη. Πολλοί παιδόφιλοι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να γνωρίσουν παιδιά μέσω chat rooms και site κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter κ.α.), στα οποία παρουσιάζονται ως συνομήλικοι. Γίνονται σιγά σιγά φίλοι των παιδιών, τα απομακρύνουν από την οικογένεια, εισάγουν συζητήσεις σεξουαλικού περιεχομένου, τους στέλνουν χρήματα και δώρα και τέλος κανονίζουν συνάντηση μαζί τους σε ερημικές περιοχές, όπου και τα κακοποιούν. Οι γονείς πρέπει να προσέχουν ο υπολογιστής να βρίσκεται σε κοινή θέα στο σαλόνι, αν το παιδί περνάει πολλές ώρες σε αυτόν, αν δέχεται δώρα, χρήματα, υπεραστικές κλήσεις από αγνώστους, αν κρύβει πορνογραφία στον υπολογιστή, αν μπαίνει στο διαδίκτυο χρησιμοποιώντας λογαριασμό άλλου ατόμου. Πρέπει να μιλήσουν στο παιδί για τους κινδύνους, να επιθεωρούν τι περιέχει ο υπολογιστής και τα email του παιδιού, να χρησιμοποιούν φίλτρα γονεϊκού ελέγχου. Τα παιδιά δεν πρέπει ποτέ να δίνουν φωτογραφίες τους, ονόματα, διευθύνσεις σπιτιού και σχολείου και να μην κανονίζουν ποτέ συνάντηση μόνα τους πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον που γνώρισαν από το διαδίκτυο
- Συναισθηματική κακοποίηση. Οι συνεχείς κριτικές, οι βρισιές, οι κοροϊδίες, τα υποτιμητικά σχόλια, η απόρριψη, τα πειράγματα, οι παράλογες και υπερβολικές απαιτήσεις είναι επιθέσεις στην αξία του παιδιού και στην υγιή του ανάπτυξη. Η απουσία στοργής κι επαίνου, η ψυχρότητα, η αδιαφορία για το παιδί, η επίμονη προτίμηση για το αδερφάκι κακοποιούν επίσης το παιδί συναισθηματικά. Τα παιδιά μπορούν να παρουσιάσουν κατάθλιψη, επιθετικότητα, διαταραχές στον ύπνο και την τροφή, φοβίες, καθυστέρηση στην συναισθηματική ανάπτυξη, υπερβολική ντροπαλότητα, απομόνωση, αυτοκαταστροφικότητα. Οι γονείς έχουν συνήθως κι εκείνοι κακοποιηθεί ως παιδιά κι επιτίθενται στο παιδί για να ανακουφιστούν από το μίσος που νιώθουν οι ίδιοι μέσα τους. Συχνά, δεν έχουν επίγνωση της ζημιάς και του πόνου που προκαλείται στο παιδί, το οποίο, μεγαλώνοντας, θα φερθεί αντίστοιχα ως γονιός, διαιωνίζοντας έτσι τον κύκλο της κακοποίησης.
- Σωματική κακοποίηση. Περιλαμβάνει τη σωματική τιμωρία, δυνατά χτυπήματα με το χέρι ή αντικείμενα, καψίματα, δαγκώματα, στραγγαλισμό, με αποτέλεσμα εκδορές, μελανιές, σπασμένα κόκαλα, παραμόρφωση, μόνιμη βλάβη ή απώλεια οργάνων και θάνατο. Τα σημάδια στο παιδί είναι δαγκωματιές, ασυνήθιστες μελανιές, εγκαύματα, θλάσεις σε ασυνήθιστα σημεία, μώλωπες σε διαφορετικές φάσεις ίασης. Το παιδί ως αποτέλεσμα αποφεύγει την επαφή με τους άλλους, φοράει ασυνήθιστα μακριά ρούχα, για να κρύβει τα σημάδια, δίνει απίθανες δικαιολογίες για τα σημάδια του, φοβάται τους γονείς του, δε θέλει να γυρίσει σπίτι από το σχολείο, δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του, παραπονιέται ότι πονάει όταν το αγγίζουν ή όταν κινείται. Οι γονείς το πηγαίνουν σε διαφορετικούς γιατρούς κάθε φορά. Η σωματική τιμωρία έχει αποδειχθεί ένας αναποτελεσματικός τρόπος διαπαιδαγώγησης και σε πολλές χώρες απαγορεύεται.
Το ξύλο είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να ελέγξουμε την συμπεριφορά του παιδιού μας.
Και εγώ έφαγα ξύλο όταν ήμουν μικρός και δεν έπαθα τίποτα. Αντίθετα, μάλιστα, είμαι μια χαρά άνθρωπος.
Το ξύλο χρειάζεται. Εάν δε δίνεις ξύλο στα παιδιά σου, θα γίνουν κακομαθημένα. Άλλωστε το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο.
Οι γονείς έχουν το δικαίωμα να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, όπως θέλουν. Μόνο οι ακραίες καταστάσεις πρέπει να απαγορεύονται, όπως η σωματική κακοποίηση.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο χτύπημα ενός παιδιού και σε ένα σκαμπίλι από αγάπη.
Χτυπάω τα παιδιά μου για να τα προστατέψω από επικίνδυνα πράγματα που κάνουν. Έτσι δε θα ξανακάνουν το ίδιο.
Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού στο άρθρο 19 αναφέρει: “Τα συμβαλλόμενα κράτη λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα νομοθετικά, διοικητικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά μέτρα προκειμένου να προστατεύσουν το παιδί από κάθε μορφή βίας, προσβολής ή βιαιοπραγιών σωματικών ή πνευματικών, εγκατάλειψης ή παραμέλησης, κακής μεταχείρισης ή εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής βίας, κατά το χρόνο που βρίσκεται υπό την επιμέλεια των γονέων του ή του ενός από τους δύο, του ή των νομίμων εκπροσώπων του ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου στο οποίο το έχουν εμπιστευθεί”.
Η Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ υποστήριζε ότι η σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού απαιτεί την απαγόρευση της σωματικής τιμωρίας σε συνδυασμό με εκτεταμένες δημόσιες εκπαιδευτικές δράσεις.
Το 2000 το Ευρωπαϊκό Δίκτυο των Συνηγόρων του Παιδιού παρότρυνε έντονα όλες τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να εισάγουν νομοθεσία που να απαγορεύει ρητά κάθε μορφή σωματικής τιμωρίας στα παιδιά.
Το 2001 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων ζητάει τη νομοθετική απαγόρευση κάθε μορφής βίας προς τα παιδιά, είτε στο σχολείο είτε σε άλλα ιδρύματα, είτε στο σπίτι είτε οπουδήποτε αλλού.
Το 2004 η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης καλεί σε συντονισμένη και εστιασμένη εκστρατεία όλα τα κράτη-μέλη για την οριστική κατάργηση της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά.
Τον Ιούνιο του 2005 η Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων αποφάνθηκε ότι το Βέλγιο, η Ελλάδα και η Ιρλανδία παραβιάζουν τις υποχρεώσεις τους σχετικά με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως αυτές ορίζονται από τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη επειδή δεν έχουν απαγορεύσει ρητά κάθε μορφή σωματικής τιμωρίας.
Θα έχετε χρησιμοποιήσει μια άχρηστη, μη αποτελεσματική μέθοδο διαπαιδαγώγησης.
Θα έχετε δώσει στον Γιαννάκη την εντύπωση ότι η βία είναι αποδεκτός τρόπος συμπεριφοράς και θεμιτό μέσο επίλυσης προβλημάτων.
Θα έχετε δείξει στον Γιαννάκη την αδυναμία σας να δράσετε αποτελεσματικά με λόγια και θα του δώσετε την εντύπωση ότι τα λόγια είναι πιο αδύναμα από την βία.
Προβάλατε στο παιδί την αξία της σωματικής υπεροχής και το δίκαιο του ισχυρότερου.
Με απλά λόγια...
-Αν του δώσω μια ξυλιά στα μαλακά; Δηλαδή, μετά από όσα λένε οι νόμοι, οι διεθνείς συμβάσεις και οδηγίες, αν δώσω μια στα μαλακά τον Γιαννάκη που άλειψε με μαρμελάδα τον τοίχο γελώντας θριαμβευτικά θα έχω προβεί σε αξιόποινη πράξη; Κινδυνεύω να καταλήξω να κακοποιώ το παιδί που λατρεύω; Είμαι κακός γονιός;
-Όχι δεν είστε κακός γονιός! Ξεχάστε το αξιόποινο! Είναι το λιγότερο που σας νοιάζει, εσάς που λατρεύετε το παιδί σας. Σκεφτείτε όμως τα εξής σημαντικά:
-Μα παίρνει από λόγια σε αυτή την ηλικία;
-Και βέβαια παίρνει! Μη δώσετε λοιπόν την ξυλιά στα μαλακά και επιβληθείτε με λόγια και προβολή φυσικών συνεπειών των πράξεων του παιδιού π.χ. “Όχι δεν θα βγεις έξω να παίξεις γιατί πρέπει να καθαρίσεις αυτά που λέρωσες”.
“Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει”
Με αυτόν τον τίτλο η Εταιρεία Πρόληψης της Κακοποίησης και Παραμέλησης του Παιδιού κυκλοφόρησε σελιδοδείκτες με τις παρακάτω παραινέσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου