Οι ορισμοί για τη σεξουαλική κακοποίηση είναι ποικίλοι, αλλά σε γενικές γραμμές αναφέρονται σε μια πράξη που εφαρμόστηκε με βία ή εξαναγκασμό και αυτή η πράξη μπορεί να συνίσταται από μη επιθυμητό άγγιγμα ή συνουσία, έκθεση σε σκληρό πορνογραφικό υλικό ή πράξεις ή σε κάποιες περιπτώσεις επιδειξιομανία.
Τελευταία γίνεται συζήτηση για γύρω από το γεγονός πως τα άτομα με νοητική υστέρηση είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε θέματα σεξουαλικής κακοποίησης εξαιτίας πολλαπλών παραγόντων, όπως είναι η δια βίου εξάρτησή τους από ενήλικες, η “μαθημένη” συναίνεση, η κοινωνική απομόνωση, η έλλειψη εκπαίδευσης όσον αφορά τη σεξουαλικότητα και τη σεξουαλική κακοποίηση, αλλά και η απαξιωτική στάση της κοινωνίας απέναντι στα άτομα αυτά.
Η συχνότητα της σεξουαλικής κακοποίησης στο γενικό πληθυσμό παιδιών και εφήβων φτάνει στο 20%. Οι αναφορές για το ίδιο φαινόμενο στον πληθυσμό των ατόμων με νοητική υστέρηση ποικίλουν πάρα πολύ (αναφέρονται ποσοστά από το 25% του πληθυσμού ως και το 83% και επίσης υπολογίζεται ότι το 90% αυτού του πληθυσμού θα βιώσει σεξουαλική κακοποίηση σε κάποια στιγμή της ζωής του).
Παράγοντες όπως η διά βίου εξάρτηση από ενήλικες, καθώς και η “μαθημένη” συναίνεση ενισχύουν τις πιθανότητες κακοποίησης σε άτομα με νοητική υστέρηση. Συνήθως στα άτομα αυτά δεν δίνονται επιλογές στη ζωή τους ή τους προσφέρεται η “πλάνη” πως έχουν επιλογές.
Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να ενισχύει την τάση των ατόμων με νοητική υστέρηση να πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης είναι το ότι δεν έχουν φίλους και νιώθουν μια ισχυρή επιθυμία να ευχαριστήσουν τους άλλους. Οι γυναίκες με νοητική υστέρηση είναι ακόμη πιο ευάλωτες με την έννοια του ότι η ύπαρξη παρτενέρ είναι υπερεκτιμημένη. Επίσης, η απουσία σεξουαλικής έκφρασης μπορεί να συντελεί στην αυξημένη επικινδυνότητα. Αυτού του είδους η απαγόρευση στα άτομα με νοητική υστέρηση να έχουν σεξουαλική έκφραση μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης.
Για να γίνει ακόμα πιο περίπλοκο το πρόβλημα η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η εκπαίδευση αποφυγής της κακοποίησης δεν εμπίπτει στα πλαίσια της εκπαίδευσης, που προσφέρεται στα παιδιά. Αν και τα παιδιά με νοητική υστέρηση αναπτύσσουν τη σεξουαλικότητά τους όπως και τα άλλα παιδιά, παρόλα αυτά δεν γίνεται παρόμοια εκπαίδευση για τα θέματα αυτά.
Πολλά από τα εμπόδια που υφίστανται για τη λειτουργία της αποτελεσματικής εκπαίδευσης σε θέματα πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης είναι βαθιά ριζωμένα στις αντιλήψεις της κοινωνίας για τα άτομα με νοητική υστέρηση. Ένας συχνά αναφερόμενος μύθος είναι ότι τα άτομα αυτά είναι ασεξουαλικά.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι γονείς / φροντιστές πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα εισάγουν τα παιδιά τους στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Παρόλο που οι γονείς δεν νιώθουν άνετα να μιλούν για αυτά τα θέματα, ωστόσο ανησυχούν για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους να πέσουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Οι γιατροί όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν την ανάγκη τα άτομα με νοητική υστέρηση να έχουν πρόσβαση σε ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα, καθώς και τις υπηρεσίες για την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου