Ένα διαφορετικό παραμύθι...

Τις γιορτινές αυτές μέρες επιλέξτε να διαβάσετε στα παιδιά σας ένα διαφορετικό παραμύθι. Ένα παραμύθι με νοήματα όπως αγάπη, ενδιαφέρον, ανιδιοτέλεια, φροντίδα. Υπενθυμίστε τους το νόημα των Χριστουγέννων που δεν βρίσκεται στα πολλά δώρα, αλλά στις καρδιές των ανθρώπων. Διδάξτε τους την σημασία του να προσφέρουν χαρά και χαμόγελα σε όσους τα χρειάζονται. 

Καλά χριστούγεννα σε όλους με αγάπη και σεβασμό στην διαφορετικότητα!

Μια Χριστουγεννιάτικη ευχή

Mια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αγοράκι που το λέγανε Γιωργάκη. Ήταν ένα πολύ ήσυχο παιδάκι και καλός μαθητής. Όλο το χρόνο έκανε ότι μπορούσε για να είναι φρόνιμος, ώστε να του φέρει ο άγιος Βασίλης τα Χριστούγεννα ένα δωράκι. Και πράγματι τα κατάφερε. Όμως, καθώς πλησίαζε η μέρα των Χριστουγέννων, δεν μπορούσε ακόμη να αποφασίσει τι δώρο να ζητήσει από τον άγιο. Ήθελε πολύ ένα ποδηλατάκι και ένα αυτοκινητάκι. Και τα δύο ήταν εξίσου σημαντικά για τον ίδιο και δεν ήξερε ποιο να διαλέξει.

Έφτασε το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. Στο σαλόνι του σπιτιού του Γιωργάκη βρισκόταν ο ίδιος, φυσικά, η μητέρα του και ο πατέρας του. Οι γονείς του κάθονταν στο καναπέ και συζητούσαν για την μέρα που πέρασε, ενώ ο μικρός Γιωργάκης πηγαινοερχόταν πάνω κάτω μην μπορώντας να αποφασίσει τι δώρο να ζητήσει.

“Παιδί μου, γιατί περπατάς πάνω κάτω;”, τον ρώτησε η μαμά του.

“Σκέφτομαι”, απάντησε εκείνος.

“Και τι σκέφτεσαι δηλαδή;”, συνέχισε ο μπαμπάς του.

“Τι δώρο να ζητήσω από τον άγιο Βασίλη. Δεν γίνεται να ζητήσω δύο πράγματα; Μόνο για φέτος. Του χρόνου θα ζητήσω ένα, όπως κάνω κάθε χρόνο.”.

“Όχι, αγάπη μου, μόνο ένα μπορείς”, είπε η μαμά του, “Και μάλιστα βιάσου, γιατί σε λίγο ο άγιος θα ξεκινήσει το ταξίδι του σε όλο τον κόσμο για να μοιράσει τα δωράκια στα φρόνιμα παιδάκια.”.

Αλλά ο Γιωργάκης δεν ήξερε τι να διαλέξει.

Όταν λίγο αργότερα οι γονείς του έφυγαν από το δωμάτιο και έμεινε μόνος του, εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του ένας κατάλευκος άνθρωπος. Ο ήρωας μας τρόμαξε και έφυγε τρέχοντας προς την κουζίνα που ήταν η μαμά του.

“Μαμά, μανούλα μου κάποιος εμφανίστηκε ξαφνικά μέσα στο σαλόνι!”.

“Ποιος εμφανίστηκε βρε παιδάκι μου;”, απάντησε η γυναίκα, “Αφού δεν άκουσα το κουδούνι της πόρτας να χτυπά.”.

“Αλήθεια σου λέω! Είναι ένας άνθρωπος με λευκά ρούχα και φτερά!”.

“Αχ παιδάκι μου έχεις μεγάλη φαντασία. Κανείς δεν είναι μέσα στο δωμάτιο. Μόνο εσύ... Άντε πήγαινε τώρα, γιατί πρέπει να μαγειρέψω για το δείπνο.”.

“Καλά”, απάντησε ο Γιωργάκης, κάπως πιο ήρεμος τώρα.

Ίσως να είχε δίκιο τελικά η μαμά του. Ίσως να τον φαντάστηκε τον άνθρωπο, έτσι απορροφημένος, όπως ήταν από τις σκέψεις του.

“Και θυμήσου, αγόρι μου,.Το δωράκι που θα ζητήσεις από τον άγιο να είναι αυτό που θα σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο”, τον συμβούλεψε η μητέρα του λίγο πριν φύγει από την κουζίνα.

“Μα και τα δυο δωράκια θα με κάνουν χαρούμενο”, μονολόγησε το αγόρι, και επέστρεψε στο σαλόνι.

“Μπου!”, έκανε ο ασπροντυμένος άνθρωπος τρομάζοντας το αγοράκι καθώς εμφανίστηκε πίσω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

“Ααα!!!”, φώναξε τρομαγμένος ο Γιωργάκης και έτρεξε προς την κρεβατοκάμαρα που ήταν ο μπαμπάς του.

“Μπαμπά, μπαμπάκα μου, κάποιος ξένος είναι μέσα στο σαλόνι!”.

“Ποιος είναι βρε παιδάκι μου;”, ρώτησε ο άντρας, “Αφού δεν άκουσα το κουδούνι της πόρτας να χτυπά.”.

“Αλήθεια σου λέω! Είναι ένας άνθρωπος με λευκά ρούχα και φτερά!”.

“Αχ παιδάκι μου, της φαντασίας σου θα είναι. Δεν είναι κανείς στο σαλόνι, παρά μόνο εσύ... Άντε πήγαινε τώρα γιατί θέλω να ντυθώ.”.

“Καλά”, απάντησε ο Γιωργάκης αλλά ήξερε ότι κάτι συνέβαινε...

“Και θυμήσου. Το δωράκι που θα ζητήσεις από τον άγιο να είναι πραγματικά σημαντικό για σένα”, τον συμβούλεψε ο πατέρας του.

“Μα και τα δυο δωράκια που θέλω είναι πολύ σημαντικά για μένα”, μονολόγησε το αγόρι ενώ επέστρεφε στο σαλόνι.

Φτάνοντας εκεί μπήκε σιγά σιγά και πατώντας στις μύτες των ποδιών του. Κοίταξε δεξιά και αριστερά. Πουθενά ο άγνωστος άνθρωπος. Μάλλον την γλύτωσε...

“Μην φοβάσαι Γιωργάκη”, του είπε ο ασπροντυμένος άνθρωπος και εμφανίστηκε ξανά μπροστά του, “Είμαι ο Φύλακας Άγγελός σου και ήρθα για να σε βοηθήσω.”.

“Αλήθεια μου λες;”, ρώτησε φοβισμένο το αγόρι.

“Ναι, αλήθεια σου λέω. Και συγγνώμη που σε τρόμαξα πριν, αλλά σε είδα πολύ προβληματισμένο και ήθελα να σε κάνω να γελάσεις.”.

“Με έκανες, όμως, και τρόμαξα.”.

“Το ξέρω και το έχω μετανιώσει. Είμαι εδώ για να σε βοηθάω και να σε προστατεύω. Πες μου, όμως, ποιο είναι το πρόβλημά σου και είσαι τόσο στεναχωρημένος;”.

Ο Γιωργάκης πιο ήρεμος τώρα, του απάντησε:

“Φύλακα Άγγελε μου, είμαι στεναχωρημένος γιατί δεν ξέρω τι δώρο να ζητήσω από τον άγιο Βασίλη. Θέλω πολύ ένα ποδηλατάκι και ένα αυτοκινητάκι. Αλλά η μαμά μου μού είπε ότι μπορώ να ζητήσω μόνο ένα δωράκι και δεν ξέρω ποιο να διαλέξω.”.

“Να ζητήσεις αυτό που είναι το πιο σημαντικό για σένα και που θα σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο.”.

“Μα, και τα δυο παιχνίδια θα με κάνουν πολύ ευτυχισμένο. Όμως, δεν ξέρω ποιο θα με κάνει λιγάκι περισσότερο.”.

“Κατάλαβα”, απάντησε ο Άγγελος με πολύ αγάπη, “Θα σε βοηθήσω εγώ, λοιπόν, να αποφασίσεις. Θα κάνουμε τρία μικρά ταξιδάκια. Θα σε πάω σε κάποια παιδάκια από διάφορα μέρη του κόσμου να δεις τι ζήτησαν αυτά από τον άγιο Βασίλη και, ύστερα, θα αποφασίσεις ποιο έκανε την καλύτερη επιλογή και θα ζητήσεις και εσύ το ίδιο. Πως σου φαίνεται;”.

“Είναι πολύ καλή ιδέα Άγγελε μου. Αλλά πως θα πάμε; Είναι βράδυ και η μαμά δεν θα με αφήσει να βγώ έξω.”.

“Θα σε πάω εγώ πετώντας και θα γυρίσουμε γρήγορα πριν το καταλάβει η μαμά σου.”.

“Μα, έξω είναι σκοτάδι και φοβάμαι.”.

“Όσο είσαι στην αγκαλιά του Φύλακα Άγγελού σου δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Λοιπόν, πάμε;”.

“Πάμε”, είπε ο Γιωργάκης και ο Άγγελος τον πήρε στην αγκαλιά του και πέταξαν μακριά.

Πέταξαν ψηλά στον κατάμαυρο ουρανό και το παιδάκι μπορούσε από εκεί ψηλά να βλέπει όλο τον κόσμο. Τα μικρά σπιτάκια και τα χιονισμένα δέντρα. Τους στολισμένους δρόμους με τα πολύχρωμα φωτάκια και τα λίγα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν. Στην αγκαλιά του Αγγέλου ένιωθε σιγουριά και ασφάλεια. Ο κόσμος από εκεί ψηλά έμοιαζε τόσο μικρούλης που θα μπορούσε να τον πιάσει με το ένα του χέρι!

Ξαφνικά βρέθηκαν σε ένα σπίτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ στην ζωή του. Ήταν γεμάτο με χριστουγεννιάτικες γιρλάντες και στολίδια. Σε μια γωνιά βρισκόταν το χριστουγεννιάτικο δέντρο και από κάτω καθόταν ένα κοριτσάκι. Ο Γιωργάκης κοιτούσε με απορία το σαλόνι γύρω του δίχως να ξέρει τι πρέπει να κάνει. Κράτησε σφιχτά το χέρι του Αγγέλου του για να μην φοβάται.

“Αυτή είναι η Ελενίτσα”, είπε ο Άγγελος, “Μην προσπαθήσεις, όμως, να της μιλήσεις, γιατί εκείνη ούτε μας βλέπει ούτε μας ακούει.”.

“Τι δώρο ζήτησε αυτό το παιδάκι, Άγγελε μου, από τον Άγιο Βασίλη;”, ρώτησε ο Γιωργάκης.

“Κάνε ησυχία για να ακούσουμε.”.

“Καλέ μου Άγιε Βασίλη”, είπε η Ελενίτσα κοιτάζοντας το άστρο πάνω στο δεντράκι, “Φέτος νομίζω πως ήμουν πολύ φρόνιμο παιδί. Έκανα τα μαθήματά μου κάθε μέρα και δεν μάλωνα με τους φίλους μου. Αγαπώ πολύ τον μπαμπά μου και την μαμά μου και προσπαθώ να είμαι υπάκουο παιδί. Για αυτό, θέλω σε παρακαλώ να μου φέρεις ένα ποδηλατάκι.”.

“Πιστεύεις Γιωργάκη”, ρώτησε ο Άγγελος, “ότι αν ο Άγιος Βασίλης θα φέρει στην Ελενίτσα ένα ποδηλατάκι, αυτό θα την κάνει ευτυχισμένη;”.

“Ναι.”.

“Πιστεύεις, δηλαδή, ότι έκανε την σωστή επιλογή;”.

“Ναι, γιατί ήταν φρόνιμο παιδί και της αξίζει ένα ποδηλατάκι.”.

“Πολύ καλά. Πάμε τώρα στο δεύτερο παιδάκι.”.

Ο Φύλακας Άγγελος ξαναπήρε αγκαλιά τον μικρό Γιωργάκη και πέταξαν για άλλη μια φορά ψηλά στον ουρανό. Έπειτα από λίγο έφτασαν σε ένα άλλο σπίτι. Ήταν και εκείνο εξίσου όμορφα στολισμένο.

“Αυτό είναι το σπίτι του Γιαννάκη”, είπε ο Άγγελος, “Για να δούμε τι θα ζητήσει ο Γιαννάκης από τον άγιο.”.

Κάτω από το χριστουγεννιάτικο δεντράκι, το δεύτερο παιδί έκανε την ευχή του προς τον άγιο Βασίλη:

“Καλέ μου άγιε Βασίλη”, είπε ο Γιαννάκης, “Φέτος νομίζω πως ήμουν πολύ φρόνιμο παιδί. Στην ομάδα του μπάσκετ έπαιζα δίκαια και δεν μάλωνα με τους αντιπάλους μου. Έκανα τα μαθήματά μου κάθε μέρα και βοηθούσα τα αδέσποτα ζωάκια στην γειτονιά μου. Αγαπώ πολύ τον μπαμπά μου και την μαμά μου και προσπαθώ να είμαι υπάκουο παιδί. Για αυτό, θέλω σε παρακαλώ να μου φέρεις ένα/μία αυτοκινητάκι.”.

“Πιστεύεις Γιωργάκη”, ρώτησε ο Άγγελος, “ότι αν ο Άγιος Βασίλης θα φέρει στον Γιαννάκη ένα αυτοκινητάκι, αυτό θα τον κάνει ευτυχισμένο;”.

“Ναι.”.

“Πιστεύεις, δηλαδή, ότι έκανε την σωστή επιλογή;”.

“Ναι, γιατί ήταν φρόνιμο παιδί και του αξίζει ένα αυτοκινητάκι.”.

“Πολύ καλά. Πάμε και στο τρίτο και τελευταίο παιδάκι και μετά θα μπορέσεις να κάνεις την σύγκριση και να αποφασίσεις ποιο ζήτησε το καλύτερο δωράκι.”

Ο Φύλακας Άγγελος ξαναπήρε αγκαλιά τον μικρό Γιωργάκη και πέταξαν για άλλη μια φορά ψηλά στον ουρανό. Έπειτα από λίγο έφτασαν σε ένα άλλο σπίτι. Ήταν και εκείνο εξίσου όμορφα στολισμένο.

“Αυτό είναι το σπίτι της Άννας”, είπε Άγγελος, “Για να δούμε τι θα ζητήσει η Άννα από τον άγιο.”.

“Καλέ μου άγιε Βασίλη”, είπε η Άννα κοιτάζοντας το άστρο του χριστουγεννιάτικου δέντρου, “Φέτος νομίζω πως ήμουν πολύ φρόνιμο παιδί. Διάβαζα τα μαθήματά μου και πήγαινα κάθε Σάββατο στο κατηχητικό. Όταν δυο φίλοι μου μάλωναν τους σταματούσα και προσπαθούσα να τους συμφιλιώσω. Αγαπώ πολύ τον μπαμπά μου και την μαμά μου και προσπαθώ να είμαι υπάκουο παιδί. Κανονικά, θα σου ζητούσα να μου φέρεις ένα ποδηλατάκι. Αλλά ήρθε χτες στο σπίτι μας μια κυρία και μας ζήτησε ένα κομμάτι ψωμί για να μπορέσει να ταΐσει τα παιδάκια της και λίγα λεφτά για να μπορέσει να τους πάρει ένα μικρό δωράκι για τις γιορτές. Για αυτό, σε παρακαλώ, θέλω να δώσεις σε αυτή την οικογένεια μερικά ποδηλατάκια και γενικά σε όλα τα παιδάκια του κόσμου που θα ήθελαν να έχουν ένα, αλλά οι γονείς τους δεν μπορούν να τους πάρουν. Για να μπορέσουν και αυτά, όπως και εγώ, να περάσουν χαρούμενα τις γιορτινές αυτές ημέρες.”.

Ο Άγγελος αυτή την φορά δεν ρώτησε τίποτα τον Γιωργάκη, παρά τον πήρε αγκαλιά και, αμέσως, επέστρεψαν στο σπίτι του.

“Λοιπόν, Γιωργάκη; Αποφάσισες τι δώρο θα ζητήσεις από τον άγιο Βασίλη;”.

“Ναι, Φύλακα Άγγελε μου”, απάντησε το παιδάκι, “Αποφάσισα πως το πιο σημαντικό δώρο και αυτό που θα με κάνει πραγματικά ευτυχισμένο είναι να ξέρω ότι τα παιδάκια όλου του κόσμου θα μπορέσουν να περάσουν χαρούμενες γιορτές, όπως και εγώ. Για αυτό”, συνέχισε και κοίταξε προς το άστρο του στολισμένου δέντρου τους, “σε παρακαλώ άγιε μου Βασίλη, το δώρο μου για φέτος θα ήθελα να είναι το να δώσεις σε όλα τα παιδάκια του κόσμου, που το έχουνε ανάγκη, από ένα δωράκι.”.

Ο Άγγελος πήρε αγκαλιά το μικρό παιδάκι και εκείνο ένιωσε στην καρδούλα του μεγάλη χαρά.

“Αυτά τα Χριστούγεννα πήρες ένα μεγάλο μάθημα”, είπε ο Άγγελος, “Πως η ευτυχία δεν βρίσκεται στα μικρά και ασήμαντα πράγματα, αλλά μέσα στην καρδιά μας. Το να ζητήσεις από τον άγιο να είναι χαρούμενα όλα τα παιδάκια του κόσμου είναι το καλύτερο δώρο, που θα μπορούσες να ζητήσεις. Για αυτή σου λοιπόν την ευχή σου αξίζουν δύο δωράκια! Αύριο το πρωί θα βρεις κάτω από το δεντράκι, και τα δυο παιχνίδια που τόσο πολύ ήθελες!”

Έτσι, λοιπόν, παιδιά ο μικρός Γιωργάκης κατάλαβε ότι το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή είναι το να είναι τα παιδάκια όλου του κόσμου χαρούμενα.

Για αυτό και εσείς φέτος να ζητήσετε από τον άγιο Βασίλη να χαρίσει παιχνιδάκια σε όσες οικογένειες δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν στα παιδάκια τους.

Γιατί η ευτυχία δεν βρίσκεται ανάμεσα στα χιλιάδες παιχνίδια, αλλά στις καλές καρδιές των ανθρώπων.