Η Ελληνική Νοηματική Γλώσσα είναι η φυσική γλώσσα των Ελλήνων κωφών. Είναι μια πλήρης γλώσσα και έχει αναγνωριστεί από το κράτος με νόμο το 2000. Η ιδιαιτερότητά της είναι πως είναι οπτικοκινητική και όχι προφορική. Εκφράζεται δηλαδή μέσω των κινήσεων των χεριών και του σώματος και των εκφράσεων του προσώπου και όχι μέσω της γλώσσας. Ακόμη, έχει τους δικούς της γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες που την διαφοροποιούν από την ομιλούμενη.
Η πρώτη γραπτή αναφορά στην κώφωση γίνεται σε έναν αιγυπτιακό πάπυρο του 1550 π.Χ. Η αρχαία αιγυπτιακή κοινωνία υπήρξε αυτή που έδειξε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα ανάπηρα άτομα. Η ελληνική και η ρωμαϊκή κοινωνία συμπεριφέρονταν γενικά πιο σκληρά στους ανάπηρους από ότι οι Αιγύπτιοι. Πολλοί Έλληνες φιλόσοφοι πίστευαν ότι η σκέψη μπορεί να υπάρξει μόνο μέσω της άρθρωσης λέξεων. Ο Χριστιανισμός δημιούργησε ένα πιο ευνοϊκό κλίμα για τους κωφούς, παρόλο που η εκκλησία τους απέκλειε αρχικά, βασιζόμενη στο ότι "η πίστη έρχεται μέσω της ακοής". Στο μεσαίωνα, τα ανάπηρα άτομα δέχονταν φιλανθρωπία και όχι παιδεία.
Η νοηματική γλώσσα αποτελεί αυθόρμητο δημιούργημα των ίδιων των κωφών για να μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, η νοηματική γλώσσα υπάρχει από τότε που υπάρχουν και οι κωφοί. Το πρώτο βήμα, ωστόσο, στην εκπαίδευση των κωφών παρατηρήθηκε στην Ισπανία τον 16ο αιώνα και μετά ακολούθησαν η Μεγάλη Βρετανία τον 17ο αιώνα, η Γαλλία, η Γερμανία και οι Η.Π.Α.
Στην Ελλάδα υπήρξε καθυστέρηση στην ανάπτυξη της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας. Η πρώτη μορφή συλλογής νευμάτων έγινε το 1983 και τα πρώτα μαθήματα το 1984-1985 στην αίθουσα του Μορφωτικού Κέντρου και στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Το επίπεδο επικοινωνίας των κωφών εμφανιζόταν πολύ χαμηλό. Επρόκειτο για ένα μείγμα των ελληνικών νευμάτων και της ελληνικής γλώσσας, που όμως υποβίβαζε και τις δύο. Ένα τέτοιο μείγμα δεν μπορούσε να αποτελεί όργανο συστηματικής εκπαιδευτικής πρακτικής. Η πίεση από τους κωφούς γινόταν όλο και πιο έντονη, καθώς δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους ακούοντες.
Έτσι από το 2000 και με το νόμο 2817/2000, η Ελληνική Νοηματική Γλώσσα αποτελεί πλέον επίσημη γλώσσα της κοινότητας των Ελλήνων Κωφών. Η Ελληνική Νοηματική και η Ελληνική γλώσσα αναγνωρίζονται ως ισότιμες μεταξύ τους.
Η Ελληνική Νοηματική Γλώσσα δεν είναι διεθνής. Η κάθε χώρα αναπτύσσει την δική της νοηματική γλώσσα με διαφορετικά νοήματα. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Οι κωφοί διαφορετικών κρατών μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω της Διεθνούς Νοηματικής Γλώσσας.
Οι χρήστες της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας στην Ελλάδα υπολογίζονται γύρω στους 40000, έχοντας ραγδαία αυξητική τάση λόγο του μεγάλου ενδιαφέροντος για εκμάθηση της γλώσσας από τους ακούοντες.
Με μια πρώτη ματιά, τα ελληνικά νεύματα δίνουν την εντύπωση μιας υποτυπώδους μορφής γλώσσας που βρίσκεται ακόμη σε "νηπιακό στάδιο". Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ισχύει. Τα νεύματα είναι μια πλήρης γλώσσα που εξυπηρετεί τις καθημερινές επικοινωνιακές ανάγκες των κωφών.
Ως προς την δομή της νοηματικής γλώσσας, το ρήμα διαθέτει τρεις χρόνους (παρελθόν, παρόν, μέλλον). Ο πληθυντικός εκφράζεται με το "πολλοί" ή με επανάληψη. Η σειρά των όρων της πρότασης είναι: χρονικοί και τοπικοί προσδιορισμοί ρήματος + υποκείμενο + αντικείμενο + ρήμα π.χ. χθες εδώ παιδιά με φίλο τους ήρθαν. Βοηθητικά ρήματα δεν υπάρχουν (π.χ. είναι, γίνεται κ.τ.λ). Λείπουν άρθρα και καταλήξεις και αντί προθέσεων χρησιμοποιούνται επιρρήματα και σύνδεσμοι. Υπάρχουν αντωνυμίες, ενώ οι ερωτήσεις δηλώνονται με νεύμα.
Κάθε νεύμα αποτελεί αυτόνομη μονάδα με πλήρη σημασία. Το νεύμα μπορεί να εκφράσει μια λέξη, αλλά και μια ολόκληρη ιδέα. Δεν υπάρχει απόλυτη αντιστοιχία μεταξύ νευμάτων και λέξεων. Ένα νεύμα μπορεί ταυτόχρονα να δηλώσει μια ενέργεια και το υποκείμενό της (π.χ. μπάσκετ και μπασκετμπολίστας), μια ενέργεια και το αποτέλεσμα της (π.χ. ζωγραφίζω και ζωγραφική) ή διάφορα υποκείμενα σε κοινό έργο (π.χ. δίκη, δικαστής, δικηγόρος). Η σημασία καθορίζεται από τα συμφραζόμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου