Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών με αναπηρία αποτελεί ένα σημαντικό θέμα που σχετίζεται με διακρίσεις και αποκλεισμό τόσο σχετικά με το φύλο όσο και με την αναπηρία. Συνδυασμένοι αυτοί οι δύο παράγοντες οηδγούν σε υπερβολικά υψηλό κίνδυνο βίας εις βάρος των κοριτσιών και των γυναικών με αναπηρία. Παρόλα αυτά, λίγη προσοχή έχει δοθεί στο θέμα, καθιστώντας τα κορίτσια και τις γυναίκες με αναπηρία ουσιαστικά αόρατες.
Υπάρχουν πάνω από 1εκατομμύριο άνθρωποι με αναπηρίες παγκοσμίως, αποτελώντας το 15% περίπου του πληθυσμού. Τα κορίτσια και οι γυναίκες με αναπηρία, σύμφωνα με τη Διεθνή Αναφορά για την Αναπηρία του 2011 αποτελούν το 19,2%, ενώ το αντίστοιχο για τους άντρες είναι 12%. Σε χώρες με χαμηλό ή μέσο εισόδημα, το ποσοστό αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο καθώς οι γυναίκες με αναπηρία αποτελούν τα 3/4 των αναπήρων σε αυτές τις χώρες.
Σύμφωνα με έρευνες, οι βία εναντίον των γυναικών με αναπηρία είναι πολύ υψηλότερη από ότι στους άνδρες με αναπηρία. Η βία των γυναικών με αναπηρία είναι πολύ μεγαλύτερη από την βία των γυναικών χωρίς αναπηρία. Τα κορίτσια με αναπηρία είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο να γίνουν θύματα βίας από τους συνομιλήκους τους χωρίς αναπηρία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, θύτες είναι φροντιστές, είτε από το σπίτι είτε από ιδρύματα, ενώ οι γυναίκες με αναπηρία συχνά νιώθουν εγκλωβισμένες με βίαιους συντρόφους ή μέλη της οικογένειας, εξαιτίας του ότι είναι οικονομικά και κοινωνικά εξαρτημένες από αυτούς.
Οι γυναίκες με νοητική ή επικοινωνιακή αναπηρία, υπολείπονται στην ικανότητα αντίληψης της κατάστασης και έτσι αδυνατούν να πουν ΟΧΙ. Υπολογίζεται ότι 40-70% των κοριτσιών με αναπηρία θα κακοποιηθούν πριν τα 18 τους έτη.
Παρόλο που οι γυναίκες και τα κορίτσια με αναπηρία βιώνουν πολλές παρόμοιες μορφές βίας με όλες τις γυναίκες, ωστόσο εξαιτίας της αναπηρίας συχνά η βία που ζουν έχει μοναδικές μορφές, αιτίες και συνέπειες. Συχνά γίνονται θύματα λόγω του κοινωνικού αποκλεισμού, της περιορισμένης κινητικότητας, της έλλειψης υποστηρικτικών υποδομών, των φραγμών επικοινωνίας και των αρνητικών κοινωνικών αντιλήψεων. Τα είδη της βίας ποικίλουν και περιλαμβάνουν σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, καθώς και συναισθηματική και λεκτική κακοποίηση.
Για τις γυναίκες με αναπηρία, η διαδικασία της καταγγελίας της βίας είναι σχεδόν αδύνατη λόγω των ανεπαρκών πολιτικών, των αρνητικών συνηθειών, των δυσκολιών πρόσβασης, της έλλειψης πληροφόρησης και επικοινωνίας, της έλλειψης χρημάτων και της μη συμμετοχής των γυναικών με αναπηρία στην λήψη αποφάσεων που αφορούν άμεσα τις ζωές τους.
Πολλές γυναίκες έχουν περιορισμένη ή καθόλου πρόσβαση στην εκπαίδευση ή δεν γνωρίζουν τη νοηματική γλώσσα με αποτέλεσμα να επικοινωνούν με νοήματα τα οποία συνήθως γνωρίζουν μόνο οι οικείοι τους. Εξαιτίας του στίγματος που συνοδεύει αυτές τις γυναίκες, η παρουσία ενός μέλους της οικογένειας μπορεί να τις αποθαρρύνει από το να καταγγείλουν το περιστατικό βίας. Επιπλέον, η αστυνομία συνήθως δεν παίρνει στα σοβαρά μια γυναίκα με αναπηρία ως αξιόπιστη μάρτυρας και δεν προχωρά σε περαιτέρω έρευνα.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, το θέμα της κακοποίησης των γυναικών και κοριτσιών με αναπηρία δεν θα πρέπει να υποτιμάται. Η ύπαρξη αυτής της βίας είναι διάχυτη παγκοσμίως και η αποσιώπηση εμποδίζει τις γυναίκες από το να συνειδητοποιήσουν το πλήρες δυναμικό τους ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Σύνθημά μας: ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΕΣ - ΜΗΝ ΣΙΩΠΑΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου