Πατέρας και αναπηρία

Η ημέρα του πατέρα ονομάζεται η ετήσια κινητή εορτή προς τιμήν του πατέρα. Στην Ελλάδα γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.

    Οι πατέρες πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού και υποστήριξης. Χρειάζεται όμως πρώτα να απελευθερωθούν από τον μύθο του "ανδρισμού". Η πατρότητα μπορεί να συμβάλλει στην ευημερία των παιδιών. Ο ερχομός ενός ανάπηρου παιδιού οδηγεί σε νέες απαιτήσεις και αλλαγές στη ζωή του πατέρα. Οι πατέρες ανάπηρων παιδι'ων έχουν χαρακτηριστεί ως "αόρατοι γονείς", εξαιτίας των πεποιθήσεων πως ασχολούνται ελάχιστα με την ανατροφή των παιδιών τους. Ωστόσο, νεότερες έρευνες δείχνουν ότι οι πτέρες που εμπλέκονται στην ανατροφή του ανάπηρου παιδιού τους δηλώνουν πιο ευτυχισμένοι. Ταυτόχρονα και οι μητέρες εκφράζουν υψηλότερο επίπεδο συζυγικής ικανοποίησης. Η ανάληψη καθηκόντων ανατροφής του παιδιού εντός του σπιτιού είναι πιο δύσκολη, καθώς συνδέεται παραδοσιακό με το γυναικείο φύλο, έναντι των εξωτερικών δραστηριοτήτων όπου συχνά βλέπουμε διάσημους πατέρες να παίζουν στο πάρκο με τα παιδιά τους και να αποτελούν  πρότυπα πατρότητας. Η συμμετοχή των πατέρων στην εκπαίδευση των ανάπηρων παιδιών τους βοηθάει στην μείωση των έμφυλων στερεοτύπων. 

        H άλλη όψη του νομίσματος είναι όταν ο ίδιος ο πατέρας είναι ανάπηρος... 

• «Ήμουν τρομοκρατημένος για πολλά βασικά πράγματα σχετικά με το να κάνω παιδιά, αλλά τότε επίσης, φοβόμουν ότι μια μέρα θα σκοντάψω και θα άφηνα το παιδί μου και θα συνέβαινε κάτι τρομερό» (Sean Kelly, ανάπηρος πατέρας)
• «Τα παιδιά σου, έχουν συνηθίσει να σε βλέπουν με έναν τρόπο. Και μετά, όταν σε βλέπουν διαφορετικά, γίνεται πιο δύσκολο για αυτούς να καταλάβουν και να καταλάβουν. Και μετά για να κάνετε ορισμένα πράγματα, όπως απλά να πηγαίνετε στο εμπορικό κέντρο και να περπατάτε, γνωρίζοντας ότι τώρα θα είστε θέαμα, οι άνθρωποι θα σας κοιτάξουν. Και παρόλο που το κατάλαβα πολύ νωρίς, του ήταν δύσκολο να το κάνει. Έπρεπε λοιπόν να το συζητήσουμε» (Tiran Jackson, πατέρας με ακρωτηριασμένα άκρα έπειτα από μια έκρηξη). Η συμβουλή του Τζάκσον είναι να εστιάσετε στο να γνωρίσετε πρώτα τον εαυτό σας. «Μάθετε ποιος είστε πραγματικά και πώς θα αντιμετωπίσετε πραγματικά αυτή την αλλαγή στη ζωή σας, γιατί ανακάλυψα ότι έπρεπε να καταλάβω ποιος ήμουν καλύτερα εκεί για να επικοινωνήσω με τον γιο μου με αυτόν τον τρόπο».
• «Είχα μια μακρά ανάρρωση, μαθαίνοντας πώς να κάνω πολλά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα ξανά. Και καθώς έφευγα από το στρατό, η γυναίκα μου και εγώ αποφασίσαμε ότι μόλις σταματήσω να σπρώχνω ένα αναπηρικό καροτσάκι, θα ξεκινούσα να εργάζομαι στο να σπρώχνω ένα καρότσι» (Ryan Kules, ανάπηρος πατέρας ως βετεράνος στο Ιράκ)
• «Το να γίνω γονιός συνέβη πραγματικά ταυτόχρονα με την σωματική μου αναπηρία και επίσης άρχισα να αναγνωρίζω τον εαυτό μου ως ανάπηρο και όχι κάποιον που επί 24 χρόνια διδάσκονταν να προσποιούμαι ότι έχω όραση. Υποθέτω ότι άρχισα να αντιλαμβάνομαι κάποιες από τις αρνητικές συμπεριφορές που θα αντιμετώπιζα προς το τέλος της πρώτης εγκυμοσύνης της (τότε) συντρόφου μου όσον αφορά τα βλέμματα δυσπιστίας και τα στραβά μάτια στα καταστήματα και στις στάσεις λεωφορείων. Οι περισσότερες από τις πρακτικές δυσκολίες που αντιμετώπισα ως νέος γονιός πέρασαν ασυνείδητα από δίπλα μου, καθώς είχα πολύ λίγη αίσθηση του ποιες μπορεί να είναι οι δικές μου ανάγκες και ακόμη λιγότερο το αίσθημα του δικαιώματός μου να τις ικανοποιήσω. Ο γιος μου γεννήθηκε σε μια εποχή που είχα λίγη δύναμη στα χέρια και τα χέρια μου, επομένως μπορούσα να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου αλλά να μην τον κουβαλάω γύρω μου ή να κάνω πολλά που απαιτούσαν επιδεξιότητα. Αυτή η κατάσταση άλλαξε με μια εγχείρηση που είχε καθυστερήσει πολύ, αλλά αν συνέβαινε τώρα, θα είχα ζητήσει από τις υπηρεσίες, θα είχα επεξεργαστεί κάποιο είδος σφεντόνας για να τον μεταφέρω και πιθανώς θα αγόραζα με προσωπική βοήθεια. Εκείνη την εποχή, όμως, οι σωματικές επιπτώσεις της αναπηρίας μου γίνονταν πιο έντονες κάθε εβδομάδα και δεν μου προσφέρθηκε τίποτα για υποστήριξη ή συμβουλές σχετικά με τις νέες μου ανάγκες για προσβασιμότητα» ( Ian Popperwell, ανάπηρος πατέρας)

Μια ταινία που αξίζει να δείτε είναι το "Τ' Όνομά μου Είναι Σαμ" (I am Sam), του 2001