Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας

Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, είμαι ενάντια στις παγκόσμιες ημέρες. Παρόλα αυτά, διάλεξα την σημερινή μέρα για να σχολιάσω, γιατί με θλίψη μου διαπιστώνω πως η εμπορευματοποίηση των πάντων έχει έρθει να καλύψει τους πραγματικούς αγώνες της ζωής.

8 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Ξέρετε τι γιορτάζουμε σήμερα; Την γυναίκα; Λάθος... Πρώτα από όλα δεν είναι ημέρα γιορτής. Είναι μέρα μνήμης της διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν στις 8 Μαρτίου 1857 οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη με την οποία ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Είναι μια μέρα υπενθύμισης του καθημερινού αγώνα που κάνουν εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο ζητώντας την καθιέρωση των δικαιωμάτων τους.

Συνήθως, τα μέσα ενημέρωσης μέρες σαν την σημερινή κάνουν αναφορά στην άνιση αμοιβή ανδρών-γυναικών για την παραγωγή εργασίας ίσης αξίας, στην σεξουαλική κακοποίηση των γυναικών ή στις καταπιέσεις που δέχονται οι γυναίκες του τρίτου κόσμου. Δίχως να θέλω να μειώσω την σπουδαιότητα των προηγούμενων θεμάτων, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας και σε μια άλλη ομάδα γυναικών για την οποία σπάνια γίνεται λόγος. Πρόκειται για τις γυναίκες με αναπηρία.

Για μια γυναίκα με αναπηρία το "κακό" είναι διπλό. Από την μια πρέπει να αντιμετωπίσει το στίγμα της αναπηρίας και από την άλλη το ίδιο το γεγονός ότι είναι γυναίκα! Έρευνες έχουν δείξει ότι αν και οι γυναίκες και οι άνδρες με αναπηρία είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της φτώχειας, η κατάσταση στην περίπτωση των γυναικών είναι χειρότερη λόγο της περιορισμένης πρόσβασης στην αγορά εργασίας και της έλλειψης ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, υπάρχει η προκατάληψη πως μια γυναίκα με αναπηρία δεν μπορεί να συνδυάσει τον διπλό ρόλο της εργαζόμενης γυναίκας και μητέρας. Όσες καταφέρνουν να αποχτήσουν παιδιά, το να βγουν στην αγορά εργασίας είναι όνειρο απατηλό, καθώς ούτε η ίδια η πολιτεία δεν τις παρέχει τις κατάλληλες υπηρεσίες υποστήριξης. Επιπρόσθετα, η γυναίκα με αναπηρία γίνεται συχνά θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από μέλη της οικογενείας της ή από φίλους και σπάνια το καταγγέλλει λόγο της οικονομικής ή/και άλλου είδους εξάρτησης που έχει από αυτά τα άτομα. Αξίζει  ακόμη, να αναφερθούμε στο γεγονός ότι ένα ποσοστό των γυναικών με αναπηρία δεν πραγματοποιεί προληπτικές ιατρικές εξετάσεις και δεν επισκέπτεται ιατρούς, εξαιτίας της άσχημης οικονομικής του κατάστασης. Τέλος, να τονίσουμε την απουσία των γυναικών με αναπηρία από τον πολιτικό χώρο. Δεδομένου ότι οι γυναίκες γενικά υποεκπροσωπούνται στα κέντρα λήψης αποφάσεων, στην περίπτωση των ανάπηρων γυναικών οι αποκλεισμοί και οι διακρίσεις είναι ακόμη μεγαλύτεροι.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στην σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και στο Προαιρετικό Πρωτόκολλο που υιοθέτησε η Ευρωπαϊκή Ένωση το 2010 και η οποία δείχνει ότι η θεωρία υπάρχει, αλλά κολλάμε στην πράξη. Στην σύμβαση αυτή, λοιπόν, αναφέρεται ρητά ότι κάθε διάκριση κατά οποιουδήποτε ατόμου με βάση την αναπηρία του αποτελεί παραβίαση της εγγενούς αξιοπρέπειας και της αξίας της προσωπικότητάς του. Μάλιστα, στο Προαιρετικό Πρωτόκολλο στο άρθρο 6 ορίζεται πως οι γυναίκες και τα κορίτσια με αναπηρία υπόκεινται σε πολλαπλές διακρίσεις και για αυτό λαμβάνονται μέτρα για να εξασφαλιστούν για αυτές η πλήρη και ίση απόλαυση όλων των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών. Οι χώρες που υιοθέτησαν το Πρωτόκολλο (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) δεσμεύθηκαν να λάβουν όλα τα μέτρα για να εξασφαλίσουν την πλήρη ανάπτυξη και ενδυνάμωση των γυναικών με αναπηρία, με σκοπό να μπορέσουν εκείνες να ασκήσουν και να απολαύσουν όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις θεμελιώδεις ελευθερίες που αναφέρονται στην σύμβαση...

Την επόμενη φορά, λοιπόν που θα αναφερθείτε σε αυτήν την ημέρα, κάντε μια παύση σκεφτείτε. Ποιο είναι το νόημα της συγκεκριμένης ημέρας;