Η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας καθιερώθηκε το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου. Ο ετήσιος αυτός εορτασμός αντανακλά τη σπουδαιότητα που αποδίδει η διεθνής κοινότητα στην οικογένεια ως βασικό κύτταρο της κοινωνίας.
Συνήθως όταν μιλάμε για οικογένειες με άτομα με αναπηρία, η οπτική μας περιορίζεται μόνο στην πλευρά του παιδιού με αναπηρία. Η ανάγκη, ωστόσο, για κατανόηση της επίδρασης που ασκείται στην οικογένεια συνολικά, αποτέλεσε ζήτημα υψηλής προτεραιότητας.
Σε έρευνα του 2015 μελετήθηκε η διερεύνηση των αντιλήψεων των γονέων παιδιών με νοητική αναπηρία, σχετικά με τις θετικές επιπτώσεις του παιδιού για τους ίδιους και την οικογένειά τους, μέσα από την προσωπική τους εμπειρία. Στην έρευνα συμμετείχαν 20 γονείς παιδιών με νοητική αναπηρία, κάτοικοι ημιαστικών και αστικών περιοχών του νομού Θεσσαλονίκης.
Όσον αφορά στα αποτελέσματα της έρευνας, βρέθηκε ότι οι συμμετέχοντες γονείς βίωσαν πολλές θετικές επιπτώσεις μέσα από την εμπειρία της ανατροφής ενός παιδιού με νοητική αναπηρία, ενώ παράλληλα παρουσιάστηκαν και οι συνεισφορές που προέκυψαν από το παιδί, τόσο για τα μέλη της οικογένειας όσο και την οικογένεια στο σύνολό της. Συγκεκριμένα, τα παιδιά με νοητική αναπηρία εμπλούτισαν τις ζωές των γονιών τους και προσέφεραν πληθώρα συνεισφορών μεταξύ των οποίων, η δυνατότητα προσωπικής ολοκλήρωσης ή ευλογία που νιώθουν οι γονείς μέσα από την ύπαρξη του παιδιού στη ζωή τους, μέσα από την εμπειρία της καθημερινής του φροντίδας και μέσα από την εκπλήρωση του ρόλου τους αυτού. Επίσης οι γονείς ανέφεραν ότι έχοντας το συγκεκριμένο παιδί, είχαν πολλές ευκαιρίες να μάθουν και να κατανοήσουν ζητήματα που αφορούσαν στα παιδιά με αναπηρία, στις οικογένειες με παιδί με αναπηρία ή στην ίδια την αναπηρία. Πέρα, όμως, από τις συνεισφορές των παιδιών για τους γονείς προσωπικά, προέκυψε ότι τα αδέλφια του παιδιού με νοητική αναπηρία αποκόμισαν πολύ σημαντικά οφέλη. Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται ότι τα αδέλφια πέρα από την αγάπη και την χαρά που μοιράστηκαν, συχνά ωρίμασαν πιο γρήγορα σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους και υιοθέτησαν μια πιο υπεύθυνη συμπεριφορά. Ακόμη, απέκτησαν αυτογνωσία και αυτοαντίληψη και ευαισθητοποιήθηκαν περισσότερο σε ζητήματα που αφορούν στην αναπηρία.
Διευκρίνισαν, εντούτοις, οι συγγραφείς ότι μέσα από την έρευνα αυτή, σε καμία περίπτωση δεν προτάθηκε ότι οι απαιτήσεις, οι προκλήσεις και οι δυσκολίες της φροντίδας των παιδιών με αναπηρία θα πρέπει να υποτιμηθούν, ούτε θεωρήθηκε ότι αποτελούν ασήμαντες επιπτώσεις όσον αφορά στην οικογενειακή λειτουργία. Η έρευνα σχεδιάστηκε ώστε να εστιάσει στις θετικές επιπτώσεις που προκύπτουν από το παιδί, όπως τις αντιλήφθηκαν οι ίδιοι οι γονείς.
Για περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου