Όχι στις παγκόσμιες ημέρες

Με αφορμή την σημερινή παγκόσμια ημέρα του αυτισμού νιώθω την ανάγκη να εκφράσω την άποψή μου για το φαινόμενο που λέγεται "παγκόσμια ημέρα". 

Αν πάρει κάποιος ένα ημερολόγιο στα χέρια του θα δει ότι σχεδόν κάθε μέρα είναι μια "παγκόσμια ημέρα". Ημέρα του νερού, του περιβάλλοντος, του παιδιού, της αναπηρίας, του συνδρόμου down και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό... Μάλιστα, πρόσφατα ανακάλυψα ότι την δεύτερη Κυριακή του Φεβρουαρίου γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα προσευχής για τον αυτισμό και το σύνδρομο asperger...

Έχω την αίσθηση ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο αγγίζει το σημείο της παράνοιας. Μπορώ να κατανοήσω την ανάγκη των ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στα άτομα με αναπηρία να εισακουστεί το πρόβλημά τους (έστω και μια φορά τον χρόνο) και να νιώσουν ότι κάποιος ενδιαφέρεται και κάνει κάτι για αυτούς. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια οικογένεια με άτομο ανάπηρο είναι καθημερινά. Ο ρατσισμός "χτυπάει" την πόρτα τους κάθε μέρα, η εκπαίδευση τους έχει "γυρίσει" την πλάτη, η παροχή κατάλληλων θεραπειών μοιάζει με δυσπρόσβατο μονοπάτι και η πολιτεία αδιαφορεί ανοιχτά στις ανάγκες και στα δικαιώματά τους. Δεν είναι δυνατόν να θυμόμαστε την ύπαρξη και τις δυσκολίες αυτών των ανθρώπων μια φορά τον χρόνο για να εφησυχάσουμε πρώτα από όλα εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας ότι κάναμε κάποιο καλό έργο. Και ειδικά όταν το έργο αυτό είναι απλά να προσευχηθούμε...

Η αναπηρία δεν θέλει προσευχές! Θέλει αγώνα! Θέλει αποδοχή της διαφορετικότητας από τον καθένα μας ατομικά και έπειτα συλλογικά να απαιτήσουμε από τους αρμόδιους να προσφέρουν σε αυτά τα άτομα έναν αξιοπρεπή τρόπο διαβίωσης! Αν κάποιοι οργανισμοί, εταιρείες ή δεν ξέρω εγώ ποιος άλλος θέλουν να κάνουν κάποια καμπάνια ευαισθητοποίησης για το το "χ" θέμα, ας την κάνουν αλλά χωρίς να βάλουν το περιτύλιγμα της "παγκόσμια ημέρας για το "χ"". 

Σήμερα το ίντερνετ θα γεμίσει άρθρα για τον αυτισμό. Τι είναι ο αυτισμός, πότε εμφανίζεται, ποια είναι τα συμπτώματά του. Λόγια ψεύτικης παρηγοριάς και κατανόησης θα γραφτούν. Και αύριο; Αύριο θα γυρίσουμε το εορτολόγιο των παγκόσμιων ημερών και θα πιάσουμε την επόμενη γιορτή. Ο αυτιστικός θα περάσει στην αφάνεια και θα περιμένει 365 μέρες μέχρι να ξαναθυμηθούν ότι υπάρχει.

Πείτε όχι στις παγκόσμιες ημέρες! Πείτε όχι στις διακρίσεις! Ο αυτισμός δεν υπάρχει μόνο την 2η μέρα του Απρίλη! Ο αυτισμός και κάθε αναπηρία υπάρχει 365 μέρες τον χρόνο!

Ελπίζω το κείμενο μου να σας προβληματίσει...