Το τελευταίο παραμύθι της σειράς ιστοριών για τα συναισθήματα είναι εστιασμένο στην Αγάπη. Όλοι οι ήρωες των προηγούμενων ιστοριών εμπλέκονται σε μια τελευταία περιπέτεια, όπου στο τέλος η Αγάπη θα τους ενώσει και θα κερδίσει κάθε κακό! Γιατί η Αγάπη είναι η πιο ισχυρή δύναμη που ομορφαίνει την ζωή μας!
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας Εγκέφαλος. Τι είναι ο Εγκέφαλος; Ένα μεγάλο "κουβάρι" που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας και μπορούμε να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για έναν κανονικό εγκέφαλο. Μιλάμε για την χώρα Εγκέφαλο! Υπάρχει χώρα Εγκέφαλος; Σαφώς και υπάρχει! Βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην χώρα Αρθρώσεις και στην χώρα Μύες!Σας φαίνονται παράξενα όλα αυτά; Και που να ακούσετε ποιοι ζούσαν εκεί! Ζούσαν τα Τερατάκια των Συναισθημάτων! Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν Τερατάκια των Συναισθημάτων! Σαφέστατα και υπάρχουν! Είναι μπαλίτσες που χοροπηδάνε όλη μέρα και τρελαίνουν τον Εγκέφαλο! Είχαν και μαγικές δυνάμεις! Μα βέβαια! Άλλαζαν χρώματα κάθε μέρα! Αλλά ήταν και φυσιολογικά πλασματάκια, σαν εσένα. Τους άρεσε να παίζουν, να χορεύουν, να τρώνε. Να γελάνε και να κλαίνε. Να μαλώνουν και να αγαπιούνται. Τους άρεσαν τόσο πολλά πράγματα, που κανείς θα αναρωτιόταν πως αντέχει αυτή η χώρα και δεν ανατινάσσεται, σαν κάποιο ηφαίστειο! Αλλά βέβαια και αυτή η χώρα ήταν μαγική...
Μια φορά κι ένα καιρό, λοιπόν, ήταν ένας Εγκέφαλος. Και στον Εγκέφαλο ζούσε το Τερατάκι της Αγάπης.Όπως σας είπα και πριν, ήταν μπαλάκι και ανάλογα με τα κέφια του έπαιρνε και άλλο χρώμα. Συνήθως ήταν κόκινο. Όμως υπήρχαν και στιγμές που γινόταν μωβ. Και αμέσως μετά γινόταν ροζ, πριν ξαναγίνει κόκκινο. Και εδώ θα σας πω ένα μυστικό. Το Τερατάκι της Αγάπης ήταν το μόνο Τερατάκι που είχε γεύση! Ναι, ναι καλά διαβάσατε! Είχε γεύση. Αλλά όχι μόνο μία. Ανάλογα με το ποιο Τερατάκι το φιλούσε, η γεύση άλλαζε. Όταν το φιλούσε το Τερατάκι του Θυμού είχε γεύση παντζαριού! Και πόσο του άρεζε, που ετοίμαζε παντζαροσαλάτα! Όταν το φιλούσε το Τερατάκι του Φόβου είχε γεύση φασολιών! Και αμέσως μαγείρευε μια ωραιότατη σούπα φασολάδας! Όταν το φιλούσε το Τερατάκι της Λύπης είχε γεύση κρεμμυδιού! Μα ήταν τόσο λυπηρό, που το Τερατάκι έκλαιγε για ώρες ατελείωτες! Όταν το φιλούσε το Τερατάκι της Χαράς είχε γεύση μπανάνας! Μια μαλακή, γλυκιά μπανάνα σαν το κεικ μπανάνας, που ευθύς ετοίμαζε το Τερατάκι της Χαράς! Ήταν τόσο γευστικό το Τερατάκι της Αγάπης, που νόμιζε κανείς πως όλα είναι πιθανά! Όπως εκείνη την ημέρα...
Εκείνο το πρωινό το Τερατάκι της Αγάπης ξύπνησε με διάθεση να οργανώσουν το μεγαλύτερο πικ νικ στην ιστορία του Εγκεφάλου! Ετοιμάστηκε γρήγορα και βγήκε να διαδώσει το μήνυμα σε όλα τα Τερατάκια! Τούρτα σοκολάτας το Τερατάκι της Ευγνωμοσύνης, καραμέλες βουτύρου το Τερατάκι της Συγχώρεσης, πατατοσαλάτα το Τερατάκι της Υπερηφάνειας και παστίτσιο το Τερατάκι της Ικανοποίησης. Τόσα πολλά φιλιά και τόση πολύ θετική ενέργεια μοιράστηκε εκείνη την ημέρα στον Εγκέφαλο! Όλα τα Τερατάκια απολάμβαναν την μαγεία που τους διακατείχε και στρώθηκαν στην μαγειρική για να ναι όλα έτοιμα για την ημέρα του πικ νικ! Όταν αργά το βράδυ το Τερατάκι της Αγάπης είχε τελειώσει κοίταξε προς την καρδούλα του και είδε πως ακτινοβολούσε!
Όμως ενώ εκείνη την ημέρα είχαν καταφέρει να καλύψουν τον Εγκέφαλο με ένα γαλάζιο πέπλο θετικής ενέργειας, την αμέσως επόμενη κάτι μαύρο αχνοφαίνονταν στον ουρανό. Κανένα Τερατάκι δεν έδωσε σημασία. Γιατί κανένα Τερατάκι δεν ήξερε πως το Τερατάκι της Ζήλιας, όταν φιλούσε το Τερατάκι της Αγάπης ένιωθε την γεύση δηλητηρίου! Ίσως, βέβαια, γιατί ποτέ δεν το είχε φιλήσει. Πάντοτε ζήλευε το Τερατάκι της Αγάπης που μπορούσε να έχει γεύσεις ενώ το ίδιο όχι. Και έτσι το απέφευγε. Μάλιστα, μια φορά είχε ζηλέψει τόσο πολύ, που συνεργάστηκε με το Τερατάκι του Θυμού και έκαναν μια μεγάλη σκανταλιά εις βάρος του Τερατακίου της Αγάπης. Η σκανταλιά τους ήταν τόσο μεγάλη που έστειλε το Τερατάκι της Αγάπης μια εβδομάδα στο νοσοκομείο, ενώ χρειάστηκε να επέμβει το Τερατάκι της Συγχώρεσης για να σταματήσει το Τερατάκι της Λύπης από το να κλαίει και να φέρει την ηρεμία στον Εγκέφαλο.
Το Τερατάκι της Ζήλιας, λοιπόν, την επόμενη μέρα αντί να μαγειρεύει, άρχισε να σπέρνει σπόρους στον κήπο του. Όταν μάλιστα το ρώτησε το Τερατάκι του Φόβου τι σπέρνει, του απάντησε πως ήταν το μυστικό του συστατικό για την κρέμα που ετοίμαζε για το πικ νικ. Αλλά ήταν ψέμα! Στην πραγματικότητα έσπερνε έναν σπόρο που ήταν πολύ βλαβερός και θα κατέστρεφε όλα τα Τερατάκια και κατ' επέκταση τον ίδιο τον Εγκέφαλο! Ο σπόρος αυτός ονομαζόταν Διχόνοια και αν τύχει και τον συναντήσετε πουθενά παιδιά, να τον πετάξετε μακριά, διότι είναι δηλητήριο φοβερό!
Επίσης, ο σπόρος αυτός μεγαλώνει πολύ γρήγορα. Έχει ρίζες μακριές που έφτασαν μέχρι τα σπιτάκια όλων των Τερατακίων και μόλυναν τα φαγητά τους! Έτσι όταν το κάθε Τερατάκι δοκίμαζε αυτό που ετοίμασε, δηλητηριαζόταν η καρδούλα του. Αλλά μην φοβάστε, δεν πέθαινε. Γιατί είπαμε τα Τερατάκια των συναισθημάτων είναι μαγικά πλασματάκια και δεν πεθαίνουν ποτέ. Ωστόσο, ξαφνικά ένιωσαν όλα την ανάγκη, το δικό τους φαγητό να είναι το καλύτερο από όλα για το πικ νικ! Έτσι, έγιναν ανταγωνιστικά και σύντομα άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους!
Το Τερατάκι του Άγχους επιτέθηκε λεκτικά στο Τερατάκι της Λύπης! Το Τερατάκι του Φόβου έτρεξε να κρυφτεί, καθώς το Τερατάκι της Ντροπής το κυνηγούσε με μια κουτάλα! Το Τερατάκι της Ευγνωμοσύνης έριχνε σπίθες φωτιάς προς το δεντρόσπιτο του Τερατακίου της Χαράς! Το γαλάζιο πέπλο είχε εξαφανιστεί και τώρα ο Εγκέφαλος από άκρη σε άκρη είχε κρυφτή πίσω από ένα μαύρο πέπλο! Μα τι χαμός ήταν αυτός! Ο Εγκέφαλος κινδύνευε!
Ή μήπως όχι; Για καλή τύχη όλων, το Τερατάκι της Αγάπης ήταν το μόνο Τερατάκι που δεν είχε επηρεαστεί. Μόλις οι ρίζες του σπόρου έφτασαν στο σπιτάκι του, αμέσως κάηκαν. Γιατί η Αγάπη είναι η πιο ισχυρή μαγεία στον κόσμο, που όλα τα νικά! Αμέσως μόλις αντιλήφθηκε το Τερατάκι της Αγάπης τι έγινε, έτρεξε στο Τερατάκι της Ζήλιας.
-Τι συμβαίνει;, ρώτησε το Τερατάκι της Αγάπης αναστατωμένο.
-Τίποτα!, απάντησε στα ψέματα το Τερατάκι της Ζήλιας, Ετοιμάζω το φαγητό μου για το πικ νικ!
-Τι είναι αυτός ο σπόρος, οι ρίζες του οποίου έχουν φτάσει σε όλα τα Τερατάκια και τα έχουν επηρεάσει;
-Δεν ξέρω σε τι αναφέρεσαι...
-Αναφέρομαι στο υποτιθέμενο μυστικό συστατικό σου, που μόνο κακό μας κάνει!
-Α ναι. Είναι ένα συστατικό για να αποδείξω ότι εγώ είμαι πιο σπουδαίο από σένα και ας μην έχω γεύση! Γιατί, κοίτα πόσα μπορώ να κάνω!
-Όλα τα Τερατάκια είμαστε σπουδαία και σημαντικά, απάντησε με κατανόηση.
-Ναι αλλά εγώ είμαι το πιο απαραίτητο, γιατί μόνο εγώ μπορώ να τους επηρεάσω όλους!
-Όλα τα Τερατάκια είμαστε εξίσου απαραίτητα για την αρμονία του Εγκεφάλου, συνέχισε με φροντίδα.
-Ναι αλλά εμένα με ξεχνάτε! Ενώ τώρα θα με θυμάστε για πάντα!
-Δεν ξεχνάμε ποτέ κανέναν. Όλοι έχουμε χώρο στον Εγκέφαλο για να ακουγόμαστε. Το ίδιο ισχύει και για σένα και ας μην το αντιλαμβάνεσαι πάντα, είπε και του προσέφερε μια δυνατή αγκαλιά.
Τότε κάτι μαγικό συνέβη! Το Τερατάκι της Ζήλιας και το Τερατάκι της Αγάπης μεταμορφώθηκαν σε μια πολύχρωμη μπάλα που ακτινοβολούσε και αιωρούνταν! Οι ρίζες του σπόρου της Διχόνοιας κάηκαν αμέσως και καταστράφηκαν ολοσχερώς! Ακούστηκε από πέρα ως πέρα ένα δυνατό ΜΠΑΜ και το γαλάζιο πέπλο θετικής ενέργειας κάλυψε και πάλι τον Εγκέφαλο! Όλα τα Τερατάκια ένιωσαν αγαλλίαση στην καρδούλα τους ! Ο Εγκέφαλος σώθηκε!
Η πολύχρωμη μπάλα προσγειώθηκε και τα Τερατάκια χωρίστηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου