Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, 3 Δεκεμβρίου 2021 - Μυρτώ

Αφιέρωμα του blog Η Ειδική Αγωγή με Απλά Λόγια στην Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, 3 Δεκεμβρίου 2021.

Η Αναπηρία υπάρχει 365 μέρες τον χρόνο και αφορά κάθε πτυχή της καθημερινότητας του ατόμου. Ας είναι η σημερινή μέρα αφορμή για διεκδίκηση και έμπρακτη υλοποίηση της ισότητας σε όλους τους τομείς, της προσβασιμότητας σε όλους τους χώρους. της συμπερίληψης και της ενσωμάτωσης των Ατόμων με Αναπηρία στην κοινωνία ως ισότιμα μέλη.

Μαζί μας σήμερα η Μυρτώ, μητέρα με αναπηρία, μοιράζεται τις σκέψεις της με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.

"Ζώντας στην καραντίνα του κορωνοϊού

Παρατηρήσεις μίας μητέρας με αναπηρία από τα μέτρα στην Ελλάδα το 2002/21

Από την άνοιξη του 2020 μέχρι σήμερα, ο κορωνοϊός έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στις ζωές μας. Ειδικά για άτομα με αναπηρία, ο φόβος και οι περιορισμοί επηρέασαν αρνητικά τη σωματική και την ψυχική τους υγεία, χωρίς κάποιο ορατό όφελος.

Συγκεκριμένα, θα αναφερθώ στα τέσσερα κύρια σημεία που επιβλήθηκαν με δηλωμένο στόχο την προστασία των ευάλωτων ομάδων όπως είναι τα άτομα με αναπηρία: την κοινωνική απόσταση, την παραμονή στο σπίτι, το «κλείσιμο» (lockdown) των κοινωνικών δραστηριοτήτων, και την κάλυψη του στόματος και της μύτης με ύφασμα (τις μάσκες).

Πιστεύω λοιπόν, σε συμφωνία με πολλούς επιστήμονες, ότι αυτά τα μέτρα προξένησαν διάφορα προβλήματα σε αυτούς τους ανθρώπους:

1. Η «κοινωνική αποστασιοποίηση» προξένησε πρακτικά προβλήματα επικοινωνίας σε άτομα με βαρηκοΐα/κώφωση, προβλήματα όρασης ή κινητικότητας, όπως και συμβολικά, σαν την αυξημένη απομόνωση και αποκλεισμό από την κοινωνία. Η περιθωριοποίηση είναι άλλωστε ένα μόνιμο πρόβλημα για αυτή την ομάδα.
2. Η εκστρατεία «Μένουμε Σπίτι» ανάγκασε τα άτομα με αναπηρία, πού ούτως ή άλλως περνούν πολλές ώρες στο σπίτι του λόγω έλλειψης προσβασιμότητας ή κοινωνικών προκαταλήψεων, να μειώσουν τις λίγες επαφές και εξόδους τους. Αύξησε έτσι τη μοναξιά και την απομόνωση. Η κοινωνική ζωή τους εξαφανίστηκε.
3. Η μάσκα προσώπου, η παρεμπόδιση της αναπνοής και η μείωση της ορατότητες καθιστούν σχεδόν αδύνατη την κίνηση με πατερίτσες ή με ηλεκτρικό αμαξίδιο. Επιπλέον, είναι γνωστό πλέον  ότι η χρήση μάσκας δεν έχει καμία επίδραση στη μετάδοση οποιουδήποτε ιού από α-συμπτωματικά άτομα. Λειτουργεί μόνο ως μέσο μείωσης της αναπνοής και ως τρόπος αποπροσωποποίησης. 
4. Το «κλείσιμο» των χώρων της κοινωνικής ζωής και η απαγόρευση κυκλοφορίας (καφετέριες, εστιατόρια, παιδικές , θέατρα, παιδικές χαρές κλπ), που είναι ένας σημαντικός τρόπος κοινωνικοποίησης για τα άτομα με αναπηρία. Πολλοί ζουν μόνοι ή με φροντιστές, και δημόσιες εκδηλώσεις μπορεί να ήταν η μοναδική ευκαιρία κοινωνικοποίησης τους.

Αυτές οι απαγορεύσεις περιόρισαν την ήδη περιορισμένη ελευθερία των ατόμων με προβλήματα υγείας ή αναπηρίες, προσθέτοντας άλλο ένα στρώμα καταπίεσης.  

Αναπαραστάσεις του ιού στα ΜΜΕ

Ο φόβος είναι ένα πολύ καταπιεστικό συναίσθημα για όλους τους ανθρώπους, επηρεάζει τη νοητική λειτουργία και εμποδίζει τη λογική σκέψη. Ειδικά για άτομα με προϋπάρχοντα προβλήματα, ο φόβος της μόλυνσης και της περαιτέρω επιδείνωσης της υγείας τους μπορεί να είναι εξουθενωτικός. Όμως οι ειδήσεις των μέσων ενημέρωσης επικεντρώθηκαν σε θανάτους, διασωληνώσεις, λοιμώξεις, προάγοντας έτσι το άγχος και τον φόβο, αντί για θετικά μηνύματα πρόληψης, θεραπείας, υποστήριξης και αισιοδοξίας.

Γυμνή ζωή 

Τα άτομα με αναπηρία ή με χρόνια πάθηση συχνά περιορίζονται σε μια «γυμνή ζωή», κατά τον Ιταλό φιλόσοφο Giorgio Agamben. Mια ζωή στο ελάχιστο της ύπαρξης: απομονωμένα, αντιμετωπίζουν προκαταλήψεις, εμπόδια στην κινητικότητα, την εκπαίδευση. την απασχόληση, την κοινωνικοποίηση, τη σεξουαλικότητα και την αναπαραγωγή. Η ζωή συχνά είναι μόνο επιβίωση. Η βιοπολιτική του Covid (που αποκαλείται και «θανατοπολιτική») έχει επιδεινώσει αυτήν την κατάσταση. Η ανθρώπινη υπόσταση τους τίθεται υπό αμφισβήτηση και πάλι.