Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας Εγκέφαλος. Τι είναι ο Εγκέφαλος; Ένα μεγάλο "κουβάρι" που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας και μπορούμε να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για έναν κανονικό εγκέφαλο. Μιλάμε για την χώρα Εγκέφαλο! Υπάρχει χώρα Εγκέφαλος; Σαφώς και υπάρχει! Βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην χώρα Αρθρώσεις και στην χώρα Μύες!
Σας φαίνονται παράξενα όλα αυτά; Και που να ακούσετε ποιοι ζούσαν εκεί! Ζούσαν τα Τερατάκια των Συναισθημάτων! Και μη μου πείτε πως δεν υπάρχουν Τερατάκια των Συναισθημάτων! Σαφέστατα και υπάρχουν! Είναι μπαλίτσες που χοροπηδάνε όλη μέρα και τρελαίνουν τον Εγκέφαλο! Είχαν και μαγικές δυνάμεις! Μα βέβαια! Άλλαζαν χρώματα κάθε μέρα! Αλλά ήταν και φυσιολογικά πλασματάκια, σαν εσένα. Τους άρεσε να παίζουν, να χορεύουν, να τρώνε. Να γελάνε και να κλαίνε. Να μαλώνουν και να αγαπιούνται. Τους άρεσαν τόσο πολλά πράγματα, που κανείς θα αναρωτιόταν πως αντέχει αυτή η χώρα και δεν ανατινάσσεται, σαν κάποιο ηφαίστειο! Αλλά βέβαια και αυτή η χώρα ήταν μαγική...
Μια φορά κι ένα καιρό, λοιπόν, ήταν ένας Εγκέφαλος. Και στον Εγκέφαλο ζούσε το Τερατάκι της Χαράς. Όπως σας είπα και πριν, ήταν μπαλάκι και ανάλογα με τα κέφια του έπαιρνε και άλλο χρώμα. Συνήθως ήταν κόκκινο. Αλλά υπήρχαν και οι φορές που γινόταν γαλάζιο. Και συνήθως μετά γινόταν γκρί, πριν ξαναγίνει κόκκινο. Το Τερατάκι της Χαράς ήταν αστείο πολύ. Του άρεσε να σκαρώνει αστεία, που διασκέδαζαν τα υπόλοιπα Τερατάκια. Όπως εκείνη την φορά που έκρυψε βόμβες γέλιου μέσα στο μαξιλάρι του Τερατακίου της Ευγνωμοσύνης. Ή τότε που έριξε χλαπάτσες φιλιών στον δρόμο που περπατούσε το Τερατάκι της Αγάπης. Το Τερατάκι κουτρουβάλησε και ο Εγκέφαλος πλημμύρισε καρδούλες και ζαχαρωτά! Ω! Τι αστεία μέρα που ήταν και ας χρειάστηκε μια εβδομάδα για να τα επαναφέρουν όλα σε τάξη! Υπήρχαν όμως και στιγμές που το Τερατάκι της Χαράς προκαλούσε όλεθρο. Όπως στην παρακάτω ιστορία...
Εκείνο το πρωινό το Τερατάκι της Χαράς ξύπνησε με διάθεση να κάνει τους φίλους του να γελάνε μέχρι τελικής πτώσης! Σηκώθηκε βιαστικά από το κρεβάτι και ετοιμάστηκε πρόχειρα. Την ώρα που έπινε το γάλα του, θυμήθηκε το Τερατάκι του Θυμού. Μαζί του θα κατάστρωνε ένα θεαματικό σχέδιο! Μπουκώθηκε στα γρήγορα με τα μπισκότα της ευτυχίας και έφυγε τρέχοντας.
Στο δρόμο συνάντησε το τερατάκι της Λύπης που έκλαιγε απαρηγόρητα γιατί κάποιος πάτησε τα λουλούδια στο παρτέρι. Και ενώ κανονικά θα του έλεγε ένα ανέκδοτο για να γελάσει (αν και ποτέ δεν έπιανε), τώρα δεν είχε χρόνο! Το Τερατάκι της Τρυφερότητας που το είδε σοκαρίστηκε. Φώναξε το Τερατάκι της Χαράς να παίξουν, μα εκείνο μουρμούρισε απλά "βιάζομαι, βιάζομαι". Χωρίς να πετάξει ούτε μία σερπατίνα γέλιου, όπως συνήθιζε να κάνει κάθε φορά που βιαζόταν! Το Τερατάκι της Τρυφερότητας αγκάλιασε το Τερατάκι της Λύπης και μαζί άρχισαν να κλαίνε πλυμμηρίζοντας με δάκρυα το δρομάκι.
Και η κατάσταση όλο και χειροτέρευε. Το Τερατάκι της Χαράς πήδηξε με ένα σάλτο πάνω από το ποτάμι της Λήθης και προσγειώθηκε στο κεφάλι του Τερατακίου της Έκπληξης. Εκείνο γέλασε έκπληκτο και φώναξε "πάλι". Αλλά το Τερατάκι της Χαράς αντί να ξαναπηδήσει στο κεφάλι του, έριξε σκόνη στα μούτρα του καθώς άρχισε να τρέχει! Πίσω από τον μεγάλο πλάτανο κρυβόταν το Τερατάκι της Αγάπης. Αυτό το Τερατάκι κρυβόταν κυριολεκτικά παντού! Και εμφανιζόταν πάντα ξαφνικά, σφίγγοντας στην αγκαλιά του τα άλλα Τερατάκια. Φώναξε το Τερατάκι της Χαράς να το βοηθήσει να φτιάξουν σοκολατάκια. Οι δυο τους έφτιαχναν τα καλύτερα σοκολατάκια του Εγκεφάλου. Κάθε φορά που τα έτρωγαν τα Τερατάκια κάτι μαγικό συνέβαιναν. "Πλημμύριζαν" γαλήνη και ξεγνοιασιά. Αλλά ούτε αυτή η πρόταση ήταν αρκετή για να τραβήξει την προσοχή του Τερατακίου της Χαράς...
Φτάνοντας στους πρόποδες του βουνού της Απομονώσης βρήκε το Τερατάκι του Θυμού.
-Αχ επιτέλους σε βρήκα!, είπε ενθουσιαμένα.
-Τι θες;, ρώτησε εκείνο ενοχλημένο.
-Σήμερα ξύπνησα με μια τρομερή διάθεση να κάνω τους φίλους μας να γελάνε μέχρι τελικής πτώσης! Και είναι γνωστό σε όλο τον Εγκέφαλο πως είσαι το πιο σκανταλιάρικο Τερατάκι! Τι λες; Θα με βοηθήσεις;
-Ναι, μου ακούγεται "σατανικό" σχέδιο! Τι έχεις στο μυαλό σου;
-Τις εκρήξεις πλάκας! Βρήκα στην κουζίνα μου ένα νέο υλικό. Δεν έχω ιδέα πως βρέθηκε εκεί αλλά πρέπει να είναι φανταστικό!, είπε και του έδωσε ένα μωβ βαζάκι.
Το Τερατάκι του Θυμού πήρε το βαζάκι και διάβασε στο ταμπελάκι του τη λέξη "χλευασμός".
-Ωωω! Φαίνεται φοβερό!, απάντησε εντυπωσιασμένο, Τι θα γίνει άραγε αν ρίξουμε μέσα λίγη άμμο Έξαψης...
-Να το δοκιμάσουμε!, είπε το Τερατάκι της Χαράς ακόμα πιο ενθουσιασμένο.
Το Τερατάκι του Θυμού άνοιξε το βαζάκι και έριξε μέσα μερικούς κόκκους Έξαψης.
-Ίσως χρειάζεται λίγο ακόμα, συνέχισε και πρόσθεσε πολλούς κόκκους ακόμα.
Ακούστηκε ένα ελαφρύ μπαμ και το βαζάκι άρχισε να ξεχυλίζει από ένα πράσινο υγρό. Τα Τερατάκια τρόμαξαν και σκαρφάλωσαν σε ένα δέντρο. Το υγρό άρχισε να κυλάει παντού, σα ρυάκι, και να κατευθύνεται προς κάθε πόλη και χωριό.
-Τι λες να κάνει αυτό το παράξενο υγρό;, ρώτησε το Τερατάκι του Θυμού.
-Ας φορέσουμε τα κυάλια μου και ας κοιτάξουμε προς την πόλη!, είπε χαρούμενα το Τερατάκι της Χαράς και μοιράστηκε τα κυάλια του με το φίλο του.
Κοίταξαν δεξιά, αριστερά. Στον Βορρά, μα και στο Νότο. Και τότε είδαν το Τερατάκι της Ζήλιας να γελάει με το Τερατάκι του Φόβου που φοβήθηκε την σκιά του. Λίγο παραδίπλα είδαν το Τερατάκι του Άγχους να ξεκαρδίζεται στα γέλια επειδή τελείωσαν τα φύλλα αστεριών του Τερατακιού της Αγάπης και δεν μπορούσε να τελειώσει τη συνταγή του. Μα ειδαν και το Τερατάκι της Υπερηφάνειας να πέφτει κάτω από τα γέλια όταν το Τερατάκι της Ντροπής σκόνταψε σε μια λακούβα Δακρύων και έπεσε.
-Ζήτω! Τα καταφέραμε!, φώναξε το Τερατάκι του Θυμού.
-Ναι! Πράγματι!, απάντησε ικανοποιημένα το Τερατάκι της Χαράς, Όλα τα Τερατάκια φαίνονται τόσο χαρούμενα!
Για άλλη μια φορά χρειάστηκε να συγκληθεί έκτακτη συνέλευση. Λίγες ώρες αργότερα, στο μέγαρο των Αποφάσεων είχαν συγκεντρωθεί όλα τα Τερατάκια. Επικρατούσε μεγάλη αναστάτωση και φασαρία. Πρώτη φορά συνέβαινε αυτό στον Εγκέφαλο και δεν ήξεραν πως να το χειριστούν. Τον λόγο πήρε αποφασιστικά το Τερατάκι της Χαράς και είπε:
-Δεν καταλαβαίνω προς τι όλη αυτή η αναστάτωση. Κανονικά θα έπρεπε να μας ευχαριστείτε για αυτό το μοναδικό δώρο που σας κάναμε!
-Για ποιο πράγμα ακριβώς να σας ευχαριστησούμε;, ρώτησε το Τερατάκι της Ευγνωμοσύνης, Δεν βλέπετε τι έχει γίνει;
-Μα ακριβώς επειδή βλέπουμε, δεν σας καταλαβαίνουμε, απάντησε ενοχλημένα το Τερατάκι του Θυμού, Εδώ βλέπουμε το Τερατάκι της Ζήλιας, το Τερατάκι του Άγχους και το Τερατάκι της Υπερηφάνειας να γελάνε με την ψυχή τους με τα αστεία που συνέβησαν!
-Μα αυτά δεν είναι αστεία, εξήγησε το Τερατάκι του Θαυμασμού, Είναι κοροιδία!
-Μα είναι χαρούμενα!, είπε το Τερατάκι της Χαράς, Εξάλλου είναι γνωστό πως εγώ κάνω αστεία και το Τερατάκι του Θυμού κάνει σκανταλιές. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας και φτιάξαμε κάτι ακόμα καλύτερο! Αυτό το πράσινο υγρό που σας κυρίευσε όλους!
-Βλέπετε την μια πλευρά μόνο, εξήγησε το Τερατάκι της Λύπης, Δείτε τι έκαναν και τα Τερατάκια του Φόβου, της Αγάπης και της Ντροπής.
Τα Τερατάκια του Θυμού και της Χαράς κοίταξαν προς τους φίλους τους. Δεν είχαν ξαναδει κάτι ανάλογο... Τα Τερατάκια του Φόβου, της Αγάπης και της Ντροπής κάθονταν μόνα τους σε μια γωνία και έκλαιγαν με μαύρα δάκρυα!
-Θα σας βοηθήσω να καταλάβετε καλύτερα, είπε το Τερατάκι της Λύπης και τους αγκάλιασε με θέρμη.
Και τότε έγινε κάτι μαγικό! Γιατί είπαμε. Τα Τερατάκια αυτά έχουν μαγικές δυνάμεις! Μόλις λοιπόν το Τερατάκι της Λύπης αγκάλιασε το Τερατάκι του Θυμού και το Τερατάκι της Χαράς, ενώθηκαν! Έγιναν μια πολύχρωμη μπάλα που ακτινοβολούσε και αιωρούνταν! Το πράσινο υγρό εξαφανίστηκε αμέσως! Ακούστηκε από πέρα ως πέρα ένα δυνατό ΜΠΑΜ και παντού σκόρπισαν Αστεράκια! Αλλά όχι τα γνωστά κίτρινα που λαμπυρίζουν. Όχι, όχι αυτά ήταν ξεχωριστά Αστεράκια! Ήταν Αστεράκια Δακρύων, Μεταμέλειας και Πραότητας! Πλημμύρισαν όλο τον Εγκέφαλο! Όλα τα Τερατάκια ένιωσαν αγαλλίαση στην καρδούλα τους! Η ηρεμία επανήλθε στον Εγκέφαλο!
Η πολύχρωμη μπάλα προσγειώθηκε και τα Τερατάκια χωρίστηκαν.
-Αποκτήσαμε μια νέα δύναμη!, είπε η Λύπη και άρχισε πάλι να κλαίει, Την δύναμη της κατανόησης! Κανένα Τερατάκι δεν είναι αρνητικό ή παράλογο! Ενωμένα όλα μαζί, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα! Θα είμαστε αγκαλιά και θα ακούμε ο ένας τον άλλο! Θα γελάμε αλλά δεν θα πληγώνουμε! Θα σεβόμαστε την μοναδικότητα και την ιδιαιτερότητα του καθενός, χωρίς να τον προσβάλουμε!
-Είμαστε τα Τερατάκια των Συναισθημάτων! Για όλα είμαστε ικανοί!, φώναξε ευτυχισμένο το Τερατάκι της Χαράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου