Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας Εγκέφαλος. Τι είναι ο Εγκέφαλος; Ένα μεγάλο "κουβάρι" που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας και μπορούμε να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για έναν κανονικό εγκέφαλο. Μιλάμε για την χώρα Εγκέφαλο! Υπάρχει χώρα Εγκέφαλος; Σαφώς και υπάρχει! Βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην χώρα Αρθρώσεις και στην χώρα Μύες!
Σας φαίνονται παράξενα όλα αυτά; Και που να ακούσετε ποιοι ζούσαν εκεί! Ζούσαν τα Τερατάκια των Συναισθημάτων! Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν Τερατάκια των Συναισθημάτων! Σαφέστατα και υπάρχουν! Είναι μπαλίτσες που χοροπηδάνε όλη μέρα και τρελαίνουν τον Εγκέφαλο! Είχαν και μαγικές δυνάμεις! Μα βέβαια! Άλλαζαν χρώματα κάθε μέρα! Αλλά ήταν και φυσιολογικά πλασματάκια, σαν εσένα. Τους άρεσε να παίζουν, να χορεύουν, να τρώνε. Να γελάνε και να κλαίνε. Να μαλώνουν και να αγαπιούνται. Τους άρεσαν τόσο πολλά πράγματα, που κανείς θα αναρωτιόταν πως αντέχει αυτή η χώρα και δεν ανατινάσσεται, σαν κάποιο ηφαίστειο! Αλλά βέβαια και αυτή η χώρα ήταν μαγική...
Μια φορά κι ένα καιρό, λοιπόν, ήταν ένας Εγκέφαλος. Και στον Εγκέφαλο ζούσε το Τερατάκι του Φόβου.Όπως σας είπα και πριν, ήταν μπαλάκι και ανάλογα με τα κέφια του έπαιρνε και άλλο χρώμα. Συνήθως ήταν κίτρινο. Όμως υπήρχαν και στιγμές που γινόταν κόκκινο. Και αμέσως μετά γινόταν ροζ, πριν ξαναγίνει κίτρινο. Το Τερατάκι του Φόβου, όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι καταλάβατε, ήταν φοβιτσιάρικο. Πολύ φοβιτσιάρικο. Πάρα πολύ φοβιτσιάρικο. Τόσο μα τόσο φοβιτσιάρικο, ώστε κάποια στιγμή τα υπόλοιπα Τερατάκια έδωσαν προς τιμή του το όνομά του σε μια μεγάλη τρύπα που προκάλεσε το ίδιο, επειδή φοβήθηκε τον ήλιο που έδυε! Φοβόταν σχεδόν τα πάντα. Φοβόταν τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα πάρκα. Φοβόταν τα φρούτα, τα λαχανικά και τα γλυκά. Φοβόταν το φως και το σκοτάδι. Τελικά, μάλλον φοβόταν τα πάντα και όχι σχεδόν τα πάντα. Και συνήθως οι φόβοι του προκαλούσαν πρόβλημα στον Εγκέφαλο. Εκτός από μια φορά...
Εκείνο το πρωινό το Τερατάκι του Φόβου ξύπνησε με ένα προαίσθημα. Το ένιωθε. Κάτι κακό επρόκειτο να συμβεί. Κάτι που θα έφερνε σε κίνδυνο ολόκληρο τον Εγκέφαλο. Κάτι, κάτι, κάτι...!!! Αλλά ποιος θα το πίστευε; Κάθε φορά που μιλούσε στο Τερατάκι της Χαράς για τις ανησυχίες του, εκείνο γελούσε. Κάθε φορά που εκμηστυρευόταν τις ανασφάλειές του στο Τερατάκι της Λύπης, εκείνο έβαζε τα κλάματα. Στο Τερατάκι του Θυμού βέβαια σπάνια μιλούσε. Διότι αφορμές έψαχνε για να κάνει σκανταλιές εις βάρος του. Αλλά ακόμα και το Τερατάκι της Αγάπης, στην καλύτερη περίπτωση, θα του έδινε σοκολατάκια καρδούλες...
Όμως το ένιωθε ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά. Μήπως ήταν το φλιτζάνι που έσπασε με τα τρεμάμενα χέρια του; Μήπως ήταν το χερούλι της πόρτας που έβγαλε, επειδή τράβηξε με δύναμη; Ή μήπως να ήταν που δεν μπόρεσε να βγάλει μιλιά στο Τερατάκι της Υπερηφάνειας που το καλημέρισε; Όχι, όχι αυτά είχαν ξανασυμβεί και στο παρελθόν. Τώρα ήταν κάτι άλλο, πιο τρομακτικό!
Αποφάσισε, λοιπόν, να κάνει κάτι επικίνδυνο. Φορτώθηκε ένα σακίδιο και άριχσε να γυρνά όλο τον Εγκέφαλο. Έπρεπε οπωσδήποτε να βρει την πηγή του φόβου του.
-Που πας;, φώναξε το Τερατάκι του Άγχους που το είδε να ετοιμάζεται να επιβιβαστεί στο τρένο της σκέψης.
-Άσε, άσε κινδυνεύουμε!, ψιθύρισε το Τερατάκι του Φόβου, Αλλά δεν το λέω σε κανέναν.
-Πες τα όλα σε εμένα!, απάντησε και άρχισε να τρώει αγχωμένα τα νύχια του.
-Δεν ξέρω τι φταίει. Θα πάω να ψάξω.
-Θα ρθω μαζί σου! Εγώ σε πιστεύω!
Το Τερατάκι του Φόβου παραξενεύτηκε. Πρώτη φορά κάποιο Τερατάκι το πίστευε. Ένιωσε χαρά στην καρδούλα του! Αμέσως, τα δυο Τερατάκια ξεκίνησαν την περιπλάνησή τους. Αλλά τα πράγματα δεν θα πήγαιναν, όπως τα είχε προβλέψει το Τερατάκι του Φόβου. Το Τερατάκι του Άγχους μόνο μπελάδες του προκαλούσε.
Αρχικά, ενώ το ταξίδι τους ήταν μυστικό, με το που δέχθηκε το Τερατάκι του Άγχους για συνοδοιπόρο του, άρχισε να φωνάζει πως θα σώσουν τον κόσμο! Τα παρευρισκόμενα Τερατάκια σταμάτησαν τις δουλειές τους και κάρφωσαν τα μάτια τους πάνω τους. Το Τερατάκι του Φόβου τρομοκρατήθηκε και στην προσπάθειά του να κρυφτεί έπεσε πάνω στο βαγόνι της μηχανής του τρένου και το έσπασε… Έτσι, το ταξίδι ξεκίνησε οδοιπορικώς. Και με πολλούς πόνους στα πόδια, που μετά από μερικές ώρες έφεραν τρομερή αναστάτωση στο Τερατάκι του Άγχους, άρχισε να γυρίζει γύρω από τον εαυτό του με αποτέλεσμα να προκαλέσει ανεμοστρόβιλο. Στο σημείο αυτό να σας αποκαλύψω πως ο ανεμοστρόβιλος κόπασε τρεις μέρες μετά! Και δεν έφταναν μόνο αυτά, αλλά μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας είχαν καταφέρει να κόψουν δέκα δέντρα, να σπάσουν τρεις γέφυρες και να κόψουν εφτά σπίτια! Ίσως τελικά ο κίνδυνος που φοβόταν το Τερατάκι του Φόβου να ήταν το ίδιο το Τερατάκι του Άγχους!
Τα Τερατάκια των Συναισθημάτων συγκεντρώθηκαν στο μέγαρο των Αποφάσεων και ομόφωνα αποφάσισαν την ακύρωση του ταξιδιού του Τερατακίου του Φόβου και τον άμεσο περιορισμό του στο σπίτι του μέχρι να ηρεμήσει! Μα τι θα έκανε τώρα; Το προαίσθημά του ακόμα υπήρχε! Ο Εγκέφαλος κινδύνευε! Διαμαρτυρήθηκε, φώναξε, παρακάλεσε όμως κανένα Τερατάκι δεν το άκουσε. Όλα έκριναν πως η απομόνωση ήταν η λύση, εως ότου περάσει το προαίσθημα.
Δυστυχώς, οι φόβοι του Τερατακίου του Φόβου σύντομα επιβεβαιώθηκαν. Την επόμενη μέρα το Τερατάκι της Περιέργειας αποφάσισε πως η ζωή του ήταν αρκετά ανιαρή και θέλησε να ταξιδέψει σε κάποια μέρη του Εγκεφάλου που δεν είχαν χαρτογραφηθεί. Οι παλιοί έλεγαν πως ήταν επικίνδυνα μέρη και στο παρελθόν είχαν προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην χώρα. Αλλά το Τερατάκι της Περιέργειας δεν τα πίστευε όλα αυτά. Είχε ωστόσο την ανάγκη να μάθει τι κρυβόταν εκεί. Με μυστικό τρόπο, λοιπόν, έφτασε στα σύνορα που επιτρέποταν να κυκλοφορούν και πρόσεξε ένα πελώριο τείχος! "Κάτι σπουδαίο θα υπήρχε από πίσω για να το κρύβουν με αυτό το τείχος", σκέφτηκε και άρχισε να αναζητά τρόπους για να το περάσει.
Σκέφτηκε τότε να ανοίξει μια ωραιότατη τρύπα και να περάσει από μέσα του! Καθώς πουθενά πόρτα δεν υπήρχε και ήταν αρκετά ψηλό για να το σκαρφαλώσει. Έδωσε μια με το κεφάλι του, δυο με το κεφάλι του και στην τρίτη κατάφερε να ανοίξει μια χαραμάδα! Από μέσα ξεπετάχτηκε ένας πίδακας νερού! Το νερό, βγαίνοντας με ορμή, το χτύπησε και το έριξε κάτω. Στην αρχή του φάνηκε πολύ αστείο. Ωστόσο, μερικά λεπτά αργότερα συνειδητοποίησε πως το νερό δεν σταματούσε να τρέχει και τριγύρω του σχοιματιζόταν μια λίμνη...!!!
Πίσω στο σπιτάκι του, το Τερατάκι του Φόβου επιτέλους κατάλαβε τι σήμαινε το προαίσθημά του. Αμέσως άλλαξε χρώμα και έγινε κόκκινο. Έσπσε την πόρτα του σπιτιού του και βγήκε έξω. Πανικόβλητο άρχισε να τρέχει δεξιά και αριστερά φωνάζοντας "κίνδυνος". Για πρώτη φορά τα Τερατάκια ανησύχησαν και έδωσαν βάση στα λόγια του. Ο Εγκέφαλος πράγματι κινδύνευε!
Το Τερατάκι της Ευγνωμοσύνης σταμάτησε το κατατρομαγμένο Τερατάκι του Φόβου και το αγκάλιασε με θέρμη. Τότε κάτι μαγικό συνέβη! Γιατί είπαμε. Τα Τερατάκια αυτά έχουν μαγικές δυνάμεις! Το Τερατάκι του Φόβου, λοιπόν, και το Τερατάκι της Ευγνωμοσύνης μεταμορφώθηκαν σε μια πολύχρωμη μπάλα που ακτινοβολούσε και αιωρούνταν! Το νερό από το τείχος αμέσως σταμάτησε να ξεπηδά και η χαραμάδα σφραγίστηκε! Ακούστηκε από πέρα ως πέρα ένα δυνατό ΜΠΑΜ και από την πολύχρωμη μπάλα πετάχτηκε ένα νέο Τερατάκι χρώματος καφέ! Όλα τα Τερατάκια ένιωσαν αγαλλίαση στην καρδούλα τους ! Ο Εγκέφαλος σώθηκε!
Η πολύχρωμη μπάλα προσγειώθηκε και τα Τερατάκια χωρίστηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου