Για την Εκκλησία, ο ψυχικά πάσχων αποτελεί ένα δυστυχισμένο πλάσμα, το οποίο, λόγω αμαρτιών, γίνεται παιχνίδι των δαιμονίων που τριγυρίζουν σε αναζήτηση εδάφους για να εγκατασταθούν. Και το βρίσκουν στο σώμα του ψυχικά πάσχοντος, τον οποίο βασανίζουν, έως ότου επέμβει η θεία χάρη για να τον απαλλάξει μέσω των εξορκισμών.
Παράλληλα με την επίδραση της θρησκείας, η βυζαντινή σκέψη επηρεάστηκε και από την πρόοδο της ιατρικής επιστήμης. Δεν θα πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι οι βασικές αρχές της ιπποκρατικής ιατρικής μεταλαμπαδεύτηκαν στους Ρωμαίους και από εκείνους στους ιατρούς του Βυζαντίου. Οι επιστήμονες αυτοί συνέβαλαν στην εξέλιξη της τυπολογίας των ψυχικών παθήσεων και των χρησιμοποιούμενων θεραπευτικών μεθόδων.
Και ενώ η χριστιανική θρησκεία και η ιατρική επιστήμη μέσα από μία υγιή συμπόρευση στόχευαν στην ανακούφιση του πάσχοντος ανθρώπου, στο Βυζάντιο συνεχίστηκε η επίδραση ενός τρίτου παράγοντα: της μαγείας. Υπό το πρίσμα των αντιλήψεων αυτών, η ψυχική πάθηση μπορούσε να αποδοθεί τόσο στην κυρίευση του σώματος του ασθενούς από κάποιο δαίμονα, όσο και στη γενικότερη επίδραση του κακού στον άνθρωπο, μέσω της επίκλησης των δαιμόνων και της χρήσης ξορκιών. Θεωρείτο επίσης ότι η ίδια επίδραση στην ψυχοπνευματική συγκρότηση του ανθρώπου μπορεί να προκληθεί και με τη χρήση φίλτρων, τα οποία, είτε αφ’ εαυτά είτε συνοδευόμενα από μαγικά λόγια, μπορούν να επηρεάσουν αποφασιστικά τη λογική του ανθρώπου. Ως εκ τούτου, εκμεταλλευόμενοι συχνά την αφέλεια ή την απελπισία του κόσμου, οι μάγοι προσπαθούσαν να προωθήσουν τα γιατροσόφια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου